บทที่ 12
ไม่ต้องการความรักจากพี่ธารณ์อีกแล้ว
"คุณธารณ์กลับไปเถอะค่ะ"
หลังจากที่ห้ามให้ทั้งสองเก็บปืนได้แล้ว มาริสาก็เอ่ยไล่ธารณ์ออกไปจากห้องทันที เพราะกลัวว่าถ้ายังปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่คงได้มีใครมาตายในห้องของเธอจริง ๆ
"ไม่ ทำไมฉันต้องเป็นคนออกไป ในเมื่อที่นี่คือห้องของคู่หมั้นของฉัน"
"คุณธารณ์ ออกไปเถอะค่ะฉันขอร้อง"
ธารณ์กำมือแน่นในใจเต็มไปด้วยความโกรธ เขาจ้องมองธันย์ที่กำลังยกยิ้มราวกับผู้ชนะส่งมาให้เขา ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วสิ่งที่ทำให้มาริสาเปลี่ยนไปคือ ไอ้ธันย์
ไอ้คนที่เอาแต่ไล่ตามหลังเขามาตลอด มีสิทธิ์อะไรมาแย่งของของเขา ต่อให้เป็นของที่เขาทิ้งหรือไม่ต้องการมันก็ไม่มีวันได้ไป
"มาริสามากับฉัน"
มือหนาคว้าจับที่ข้อมือของมาริสาไว้แน่น ก่อนจะฉุดกระชากลากเธอให้เดินตามเขาตรงไปที่ประตู ตั้งใจจะพาเธอเดินตามเขาออกจากห้องไป ถึงอย่างไรมาริสาก็รักเขามาตลอดสิบห้าปีไม่มีทางที่เธอจะเลือกไอ้ธันย
