บทที่ 19
แผนการของธันย์
1 ปีก่อน
"เขาไม่เป็นอะไรจริง ๆ ใช่ไหมคะ นี่ก็สองอาทิตย์แล้วที่เขาสลบไป"
เสียงพูดของใครบางคน ปลุกให้คนป่วยที่นอนสลบไม่ได้สติมาตลอดสองอาทิตย์เริ่มรู้สึกตัว ธันย์ลืมตาขึ้น เขารู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งร่างไม่อาจขยับร่างกายได้
"ฉันอยู่ที่ไหน"
เสียงของคนป่วยที่พึ่งฟื้นคืนสติดังขึ้น ม่านฟ้าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ร่างบางก้าวเท้าตรงไปหาธันย์อย่างร้อนรน เธอคิดว่าเขาจะไม่ฟื้นแล้ว โชคดีจริง ๆ
"คุณฟื้นแล้วหรอคะ โชคดี โชคดีจริง ๆ"
"เธอเป็นใคร ฉันอยู่ที่ไหน"
ม่านฟ้าที่ได้ฟังคำถาม ของคนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ชะงักทันที ไม่ใช่ว่าเขาความจำเสื่อมแล้วจำใครไม่ได้หรอกนะ !!!
"คุณจำได้ไหมว่าตัวเองคือใคร"
"......."
"ความจำเสื่อมจริง ๆ สินะ คุณหมอแบบนี้ต้องทำยังไงคะ"
ธันย์พยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง พบว่าตัวเองอยู่ในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เขาปร
