ในเวลานี้ที่บ้านของรองอธิการบดีฐานิน เริ่มร้อนระอุขึ้นหลังจากญานินทราบเรื่องที่เขมมิกาได้ย้ายมาเป็นอาจารย์สอนพิเศษในมหาวิทยาลัยเกษมเมฆา
“ญาไม่ยอมนะคะพ่อ นางนั่นจะกลับมาแย่งศาสตราจารย์ปรเมศไปจากญาไม่ได้เด็ดขาด”
“ใจเย็น ๆ สิลูก”
“จะให้ญาใจเย็นยังไงไหวล่ะคะ”
“ด็อกเตอร์เขมมิกาเคยแต่งงานมาแล้ว เธอมีลูกกับผู้ชายอื่น ยังไงศาสตราจารย์ปรเมศคงไม่ไปคว้าเอาแม่ม่ายลูกติดมาเป็นคู่ชีวิตอย่างแน่นอน” รองอธิการบดีผู้รักลูกสาวยิ่งกว่าไข่ในหิน พยายามหาข้อบกพร่องของเขมมิกา เพื่อให้ญานินดูเหนือกว่าอีกฝ่ายทุกประการ
“เด็กคนนั้นเป็นลูกของใครคะ คงไม่ใช่ลูกของศาสตราจารย์ปรเมศหรอกนะ”
