เสียงสะอื้นดังออกมาเบา ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้คนข้างนอกได้ยิน หยาดน้ำตาใส ๆ ที่ไหลออกมานั้น มันเป็นสัญลักษณ์ของความเสียใจ ที่เธอต้องกลายเป็นผู้หญิงของปรเมศอีกครั้ง ทั้งที่ห่างหายไปหลายปี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกกับเธอ
ใบหน้าของลูกสาวลอยเข้ามา ยังดีที่ฝากมิราไว้กับเนเน่ ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงห่วงหน้าพะวงหลังจนเสียสติไปแล้ว ป่านนี้มาลิคคงเตรียมตัวพาลูกสาวของเธอเดินทางไปโรงเรียนแล้ว ถึงแม้ค่ำคืนที่ผ่านมาอาจดูเลวร้ายไปบ้าง อย่างน้อยก็ถือว่าโชคดีที่เธอไม่ได้เสียตัวให้กับผู้ชายอย่างอาจารย์สุชาติ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูหน้าห้องน้ำดังขึ้น จึงทำให้เขมมิกาหันมาจัดการกับตัวเอง เธออาบน้ำล้างตัวด้วยความรีบเร่ง เพราะอยากไปให้พ้นจากผู้ชายอย่างศาสตราจารย์ปรเมศเต็มที
“เขม! คุณเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเงียบไป” น้ำเสียงทุ
