บทที่ 6 สุดท้ายก็ยอม6/2

707 Words

///ผ่านไปหลายวัน/// ภายในห้องนั่งเล่นที่เคยเต็มไปด้วยบรรยากาศร่มรื่น หลังจากเขมมิกาเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ คนที่ไม่มีความสุขกลับกลายเป็นปรเมศ เขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธได้ จึงอยากให้เขมมิกาเดินออกไปจากชีวิตของเขา นั่นคือเหตุผลหลักเพราะคำว่ารัก ไม่อาจทำร้ายเธอได้อีกต่อไป ก่อนที่เรื่องราวมันจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ปรเมศเลือกที่จะผลักไสหญิงสาวออกไปให้พ้นจากผู้ชายอารมณ์ร้ายอย่างเขา “หยุดดื่มได้แล้วครับบอส” นทีเลิกงานมากลับต้องเห็นภาพเจ้านายเมาหัวราน้ำแทบทุกวัน “มหาวิทยาลัยเกษมเมฆา เสร็จไปกี่เปอร์เซ็นต์แล้ว” “ตอนนี้ราวแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับบอส”

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD