บทที่ 14
สองสามวันมานี้พัชชาภารู้สึกกินอะไรไม่ค่อยลง เธอรู้ตัวเองว่าคงจะคิดมาก เรื่องที่ชาวินบอกว่าจะแต่งงาน แต่หญิงสาวก็ยังฝืนพยายามที่จะทำตัวให้ปกติที่สุด
“คุณน้ำครับ คุณชาวินเรียกให้ไปพบในห้อง” ศุภกฤตเอ่ยบอกเธอแล้วเดินจากไป พัชชาภาจึงได้เดินเข้าไปหาชายหนุ่มในห้องทำงาน
ก๊อก ๆ เธอเคาะประตูเบา ๆ ก่อนจะเปิดมันเข้าไป
“คุณชาวินมีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยออกไปตามหน้าที่
“เดี๋ยวจะมีคนมาหา ผมจะให้คุณไปรับคนที่หน้ารีสอร์ทน่ะ” เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นดวงตาจ้องมองไปที่ใบหน้าสวย
“ได้ค่ะ” เธอก้มหน้ารับคำแล้วเตรียมจะหันออกไป
“คุณจะไม่ถามเหรอว่าผมให้ไปรับใคร”
“คะ..” ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นสบตาเข้ากับเขาพอดี
“คู่หมั้นผมน่ะ ที่เคยบอก เธอชื่อ อรอิน”
คู่หมั้น คำนี้ก้องอยู่ในหู แววตาหญิงสาวไหววูบเล็กน้อย มือเรียวบีบเข้าหากันจนแน่น เธอพยายามเก็บอาการถึงที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้หัวใจมันจะสั่นไหวแค่ไหนก็ตาม
“ได้ค
