“คุณจะพาฉันไปไหนคะ” แต่ทว่าเธอไม่ได้นึกกลัวเหมือนครั้งแรก นึกดีใจด้วยซ้ำที่ได้กลับมาใกล้ชิดชายหนุ่มอีก แม้จะยังไม่รู้จุดประสงค์แน่ชัด แต่ครั้งนี้หญิงสาวยินดีและเต็มใจไม่ว่าเขาจะพาไปที่ไหนก็ตาม
“บนนี้ไง” สิ้นคำพูดนั้น ร่างเล็กก็ถูกอุ้มขึ้นมาคร่อมพาดไว้บนตัวชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว หัวใจสิรินทร์เต้นระส่ำไปหมด ไม่คิดว่าเขาจะรุกเร็วขนาดนี้
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องดวงใบหน้ากลมมนอย่างโหยหา สาวน้อยตัวแสบของเขาดูซูบลงไปมฟากซึ่งชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะเขา หญิงสาวต้องตกงาน เครียด และไม่มีเงินไหนจะต้องคิดถึงเขาอีก เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับจนซูบลงอย่างที่เห็น
“ผมขอโทษนะ ที่วันนั้นไม่เชื่อใจคุณ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด พร้อมทั้งใช้ฝ่ามือประคองใบหน้านวลไว้ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยผิวเบาๆ อย่างนุ่มนวล
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่วันนี้คุณเข้าใจฉันก็พอ” หญิงสาวพรมยิ้มประดับใบหน้า ยกมือทั้
