บทที40

1022 Words

“รู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณจริงๆ” น้ำเสียงเข้มห้วนห้าวเอ่ยขณะที่ยังจ้องดวงหน้ามนไม่วางตา ตอนที่เห็นเธอนอนตัวงอทุรนทุรายอยู่ แว็บนึงเขาคิดว่ากลัวเธอจะตายด้วยซ้ำ ไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้ในใจมากก่อน แต่กลับกลายเป็นสิ่งจอมปลอมที่เธอสร้างขึ้น คนทำผิดก้มหน้างุดไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป เขาทำให้เธอกลัวจนไม่กล้าเงยหน้ามองเลยด้วยซ้ำ ได้แต่นั่งบีบนิ้วตัวเองไปมาจนแดงไปหมด “คุณเอาความรู้สึกผมมาล้อเล่นได้ไง ตอบ!” น้ำเสียงตะคอกส่งผลให้คนฟังสะดุ้งโหยง แมตต์ดุจนเธออยากจะร้องไห้แต่ในสภาวะแบบนี้มันร้องไม่ออก ความรู้สึกประดังประเดไปหมด หญิงสาวต้องผิดหวังจากการหนี ซึ่งคิดว่ามันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วแน่ๆ ไหนจะต้องมานั่งฟังเขาต่อว่าต่อขานอีก ทำไมชีวิตเธอจะต้องมาเผชิญอะไรแบบนี้ด้วย “ฉันขอโทษค่ะ” สิรินทร์ไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้ เธอรู้สึกซาบซึ้งที่เขาเป็นห่วงจากใจจริง แต่เธอก็ต้องการเป็นอิสระจึงสร้างแผนการนี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD