จำนนรักจอมวายร้าย

บทที่8

“ฉันไปก่อนนะเอ็มม่า อาจจะกลับดึกสักหน่อย”

บอกเสร็จหล่อนก็เช็คความมั่นใจหน้ากระจกอีกรอบก่อนจะเดินไปที่ตู้รองเท้าซึ่งเพื่อนสาวลูกครึ่งอังกฤษตะเตรียมไว้ให้เรียบร้อย เป็นรองเท้าส้นสูงห้านิ้วสีขาวที่นานๆ จะมีโอกาสใส่สักครั้ง หญิงสาวสวมใส่ด้วยความมั่นใจก่อนจะเดินลงลิฟต์ไปด้านหน้าแมนชั่น

ที่ริมฟุตบาทมีรถลีมูซีนสีดำสนิทจอดอยู่หญิงสาวจำได้ว่าเป็นรถที่ไบรอั้นส่งมารับ ตั้งแต่ตกลงใจรับหมั้นเธอก็ได้นั่งรถหรูคันนี้มาสองสามครั้งแล้ว ไม่มีโอกาสได้นั่งรถส่วนตัวของเขาสักครั้งแต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรเพราะหล่อนไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย

คนรถเคลื่อนตัวมาเปิดประตูรถด้านหลังให้เธอเข้าไปนั้น จากนั้นก็พาตัวรถขับเคลื่อนไปบนถนนใหญ่ที่การจราจรค่อนข้างราบรื่น เพลงป็อปตามกระแสนิยมดังขึ้นจากคลื่นวิทยุที่คนรถเปิดให้ฟัง เธอคิดว่าดีมากทีเดียวลดความอึดอัดลงได้เยอะ หล่อนเคยบอกกับไบรอั้นว่าถ้านัดเจอกันขอเดินทางเองแต่หนุ่มใหญ่ใจดีไม่อนุญาตด้วยเหตุผลที่ว่า อยากให้คนรักของเขาสะดวกสบายมากที่สุด

ตัวรถชะลอความเร็วและหยุดเคลื่อนที่ลงเมื่อถึงที่หมาย เขานัดเธอไว้ที่ร้านอาหารบนโรงแรมแห่งนี้ หญิงสาวก้าวลงมาด้วยความมั่นใจบนรองเท้าส้นสูงห้านิ้ว อากาศบริเวณโดยรอบถูกสูบเข้าจนเต็มปอดเธอบอกกับตัวเองว่า ‘ไม่เป็นไร วันนี้ฉันสวย ฉันมั่นใจ’ ทุกครั้งที่เจอกันหล่อนต้องการให้เขาเห็นความสมบูรณ์แบบในทุกด้าน ให้รู้ว่าเธอพร้อมจะเป็นคู่ชีวิตของเขามากแค่ไหน ตั้งแต่ตกลงใจหมั้นกันสิรินทร์ก็ค้นหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับการวางตัวในสังคมเพราะใครๆ จะเอาไปพูดไม่ได้ว่าเธอไม่มีคุณสมบัติในการเป็นภรรยาของนักธุรกิจมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของโลก

ระหว่างที่กำลังจะก้าวเดินเข้าไปในโรงแรมร่างระหงชะงักนิ่งเล็กน้อยเพราะรู้สึกเสียวสันหลังวาบเหมือนกับว่ามีใครบางคนแอบมอง แต่พอเหลียวกับไปดูก็ไม่เจอผู้ใดในรัศมีสายตาเลยคิดว่าบางทีอาจจะคิดมากไป เมื่อภายนอกไม่มีสิ่งใดสะดุดความสนใจ เธอจึงเข้าไปในโรงแรมกดลิฟต์ไปยังชั้นสามสิบสองเพื่อเข้าไปในร้านอาหารตามนัดหมาย

“สวัสดีค่ะ จองไว้กี่โมงคะ” คำทักทายของพนักงานทำให้หล่อนรู้ว่าร้านนี้คงเป็นที่นิยมจนไม่สามารถวอคอินเข้ามาทานได้หรือไม่ก็หรูหราจนต้องจองไว้เท่านั้นถึงจะมีอภิสิทธิ์

“ไม่บ่อยเท่าไหร่ครับ แต่ก็คุ้นเคยเพราะติดต่อกับนักธุรกิจชาวไทยบ่อยๆ” คำตอบคลายข้อสงสัยได้อย่างหมดจด มิน่าเล่าเขาถึงรู้จักอาหารที่หาทานยากอย่างห่อหมกปลาช่อนและทานได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ

สิรินทร์มองชายหนุ่มด้วยสายตาชื่นชม เขาช่างสมบูรณ์แบบไปซะทุกเรื่องจริงๆ แม้อายุอานามใกล้เข้าเลยสี่แต่เขาก็ยังดูหนุ่มดูแน่นไม่แพ้ผู้ชายวัยละอ่อนเลย และบางทีการที่เขาผ่านโลกมาเยอะ เลยทำให้ไม่ตื่นเต้นกับความเปลี่ยนแปลงของตนคงไม่ใช่เสื่อมสรรถภาพทางเพศอย่างที่เพื่อนว่าไว้หรอก