บทที่9
1031 Words
หญิงสาวพยายามคิดในแง่ดีแล้วทานอาหารต่อโดยที่ไม่ขยับร่างกายมากนักเพราะกลัวส่วนคอเสื้อที่ย้วยลงมาถึงคอจะเขยื้อนทำให้ทรวงอกโผล่พ้นออกมาท้าสายตาคนรอบข้างและที่สำคัญเลยเธอไม่อยากให้ชายหนุ่มตรงหน้าคิดว่าใส่มาอ่อย ชายหนุ่มเปรยตามองเป็นระยะๆ เพื่อดูว่าหญิงสาวต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า แต่สิรินทร์เข้าใจไปว่าชุดที่สวมใส่มาต้องตาเข้าให้แล้ว จึงนั่งตัวตั้งเชิดหน้าขึ้นสูงเพื่ออวดเรือนร่างช่วงบนให้เด่นชัด
“เป็นอะไรไป ไม่สบายตรงไหนรึเปล่าทำไมคุณนั่งแปลกๆ” ดวงตาสีอำพันหรี่แคบลงจนหัวคิ้วย่นติดกันเมื่อเห็นท่าทางผิดปกติของหญิงสาว เขาเป็นห่วงทำท่าจะลุกไปดูแต่เธอรีบพูดขัดขึ้นเสียก่อน
“ไม่ค่ะ ฉันสบายดี….แค่รู้สึกอิ่ม” เมื่อความพยายามเป็นศูนย์เธอจึงเลี่ยงไปประเด็นอื่นทั้งที่ทานไปยังไม่ถึงครึ่งกะเพราะด้วยซ้ำ เสียดายอาหารตรงหน้าแต่ก็ไม่กล้าทานต่อจึงจัดการรวบช้อนซ้อมเข้าด้วยกันอย่างคนมีมารยาทบนโต๊ะอาหาร
“โอเค งั้นเข้าเรื่องเลยนะครับ อย่างที่เคยบอกว่าผมต้องการงานที่เป็นส่วนตัว ดังนั้นจึงส่งการ์ดเชิญเฉพาะคนสำคัญๆ เท่านั้น ทางคุณมีเพิ่มเติมจากตอนแรกไหมครับ”
ไบรอั้นเป็นมหาเศรษฐีเป็นที่รู้จักในสังคมวงกว้างแต่เขาก็ชอบความเป็นส่วนตัวมากๆ น้อยคนนักที่จะรู้ประวัติของเขาอย่างลึกซึ้ง สิรินทร์เองก็ไม่ขัดข้องอะไรเพราะเธอก็ไม่ชอบงานใหญ่โตอยู่แล้วอีกอย่างแขกฝ่ายตนก็มีแค่เพื่อนร่วมงานกับเพื่อนสนิทเท่านั้น
“ไม่มีค่ะ ตามนั้นเลย” ถ้ามารดายังอยู่เธอคงจะขอให้เขาจัดตามประเพณีไทยที่บ้านเกิด แต่ตอนนี้ไม่เหลือใครเลยไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองอะไรมาก
“แล้วก็ ช่วงสัปดาห์หน้าผมต้องบินไปทำธุระที่อเมริกา กลับมาอีกทีก็ก่อนวันแต่ง แต่คุณไม่ต้องห่วงนะผมสั่งงานเลขาไว้หมดแล้ว คุณแค่เตรียมตัวให้พร้อมก็พอ”
คนฟังนิ่งงันไปชั่วขณะก่อนจะยอมรับความจริงว่างานของเขานั้นสำคัญแค่ไหน หล่อนรู้จักเขาแค่เพียงเดือนกว่าๆ เท่านั้นเองคงไม่สนิทใจถึงขนาดจะพาไปด้วยแม้กำลังจะแต่งงานกันก็ตาม ระหว่างเขากับเธอไม่ได้มีความรักเป็นพื้นฐานแต่มีจุดมุ่งหมายเดียวกันคืออยากสร้างครอบครัว
“ค่ะ ฉันเข้าใจ คุณทำงานให้เต็มที่นะคะ ฉันจะเตรียมตัวอย่างดีไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอนค่ะ” ดวงตากลมมนวาบวับเป็นประกาย คุณสมบัติของการเป็นภรรยามหาเศรษฐีนั้นจะต้องมีเหตุมีผลและมีความเข้าใจสูงดังนั้นหล่อนจึงให้ความเชื่อมั่นแก่เขาว่าเธอคือคนที่คู่ควร
“เยี่ยมเลยครับ ถ้ามีอะไรขาดเหลือติดต่อเลขาผมได้ตลอดเวลา” ชายหนุ่มบอกพร้อมยื่นนามบัตรมาให้ “เดวิดจะดูแลคุณในช่วงที่ผมไม่อยู่”
หญิงสาวรับมาไว้ในมือกวาดสายตาดูรายละเอียดคร่าวๆ บนนามบัตรก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าสีทองใบเล็กที่สะพายมาด้วย รู้สึกอบอุ่นในหัวใจที่อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้เธอเคว้งคว้างในช่วงสัปดาห์ก่อนแต่งงาน
“ผมจองคอร์สต่างๆ ที่จำเป็นสำหรับคุณเอาไว้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เดวิดจะติดต่อคุณไปนะครับ” ชายหนุ่มกำชับกึ่งออกคำสั่ง เขาเป็นนักธุรกิจที่ง่ายยุ่งตลอดเวลาแต่ก็ไม่ลืมรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่จะทำให้เธอเป็นเจ้าสาวที่สมบูรณ์แบบมากที่สุด
“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยจัดการทุกอย่างให้”
“ยินดีครับ” ชายหนุ่มขยับยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นเรียกพนักงาน “พรุ่งนี้ผมต้องบินแต่เช้าคงต้องขอตัวก่อน” ตารางงานที่แน่นเอี๊ยดแทบจะไม่มีเวลาปลีกตัวไปไหน ทำให้ไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักผู้หญิงมากนักจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เลือกใช้บริการเลือกคู่
หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ คู่หมั้นเขาเป็นผู้บริหารระดับสูงที่ให้เวลางานมากกว่าเวลาดูแลตัวเองแต่เขาก็ควบคุมทุกอย่างได้อย่างเป็นระบบระเบียบ หลังจากเช็คบิลเรียบร้อยแล้วเขาก็เธอลงมาส่งด้านล่าง แต่ขณะที่เดินมาถึงหน้าประตูโรงแรมโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เลยขอตัวเลี่ยงเดินไปรับสาย เธอคิดว่าคงเป็นสายสำคัญเพราะทุกสายต้องผ่านเลขาก่อนเสมอ
เธอจึงตัดสินใจยืนรออยู่ที่เดิมเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์ก่อนจะขึ้นรถ….
การกระทำของหญิงสาวอยู่ในสายตาของใครบางคนที่นั่งอยู่ในรถหรูโดยที่เธอไม่รู้ตัว คนเฝ้าตามมาตั้งแต่เธอออกจากแมนชั่นรอจนกระทั่งหล่อนลงมาจากโรงแรมอีกครั้ง ชุดสุดเซ็กซี่ที่อยู่บนร่างระหงยั่วตายั่วใจให้ต้องเดินลงไปแสดงตัวทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการอีกครั้ง
ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำก้าวเท้าลงจากรถยนต์ส่วนตัว เดินข้ามมาอีกฝั่งหนึ่งของถนนแทรกตัวผ่านรถที่จอดอยู่ริมฟุตบาทขึ้นไปยังส่วนทางเดินหน้าโรงแรมที่ผู้คนเข้าออกตลอดเวลา เขาหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวแล้วเอ่ยทักทายอย่างคุ้นเคย
“ไงคุณ จำผมได้ไหม” คนพูดกระตุกรอยยิ้มใต้ไรเคราเกลี้ยงเกลา ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องอยู่บนใบหน้าหวานที่แต่งแต้มสีสันสวยสะดุดตา
คนถูกทักนิ่งงันไปชั่วขณะแทบลืมหายใจเมื่อได้เห็นใบหน้าหล่อเหลามาปรากฏกายอยู่ตรงหน้า แต่จำต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเพราะอีกสักครู่เดี๋ยวไบรอั้นก็กลับมาแล้วเธอไม่อยากมาอธิบายอะไรให้วุ่นวายและไม่รู้ด้วยว่าผู้ชายที่เจอกันบังเอิญคิดอ่านอะไรอยู่ เลยคิดว่าจะเดินเลี่ยงไปรอหน้ารถลีมูซีนแต่ทันทีที่เธอขยับตัว ชายหนุ่มก็เข้ามาดักทางเอาไว้
- Writer
