บทที่ 11
ความจริงของพระเอกสวะ
"คุณหนู สกุลหม่าส่งยาบำรุงมาให้ท่านอีกแล้วเจ้าค่ะ"
เสียงจางลี่หญิงรับใช้คนสนิทเอ่ยรายงานผู้เป็นนาย ทำให้เวินเยว่เล่อที่กำลังนั่งปักถุงหอมให้ใครบางคนเงยหน้าขึ้นมาสนใจ
"หม่าเฟิงหู่ส่งยาบำรุงมาให้เจ้าอีกแล้วหรือ" เวินหนิงเอ๋อร์เอ่ยถามออกมาด้วยความแปลกใจ เพราะนี่เกือบสามปีแล้วที่บุรุษนามว่า หม่าเฟิงหู่ ส่งยาบำรุงที่มีราคาเกือบซื้อจวนหลังหนึ่งได้มาให้น้องสาวนางทุกเดือน
"เขาบอกว่ายังรู้สึกผิดที่ทำร้ายข้าในตอนนั้นเจ้าค่ะ"
"แต่นี่มันสามปีแล้วนะ ส่งยาบำรุงที่หายากมาให้เจ้าทุกเดือนแบบนี้ ไม่ใช่ว่าหม่าเฟิงหู่กำลังเกี้ยวเจ้าอยู่หรอกหรือ"
"จะเป็นไปได้ยังไงเจ้าคะ พี่หญิงรอง ข้าหมั้นหมายแล้ว"
หญิงสาวพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ดวงตาคู่สวยมองห่อยาบำรุงที่คาดว่ามีราคาแพงตรงหน้าที่มักส่งมาให้นางทุกเดือน แม้นางจะบอกผ่านทางจดหมายไปแล้วว่าที่เขามอบให้มันมากเกินไป
แต่หม่าเฟิงหู่ผู
