บทที่ 8
การจากลาของพี่ใหญ่
'ท่านเป็นบุตรชายที่เกิดจากท่านแม่ทัพและอนุ ท่านมีสายเลือดของสกุลหม่าไม่ใช่ลูกชายชู้ ฮูหยินหม่านางโกหกท่าน'
'หม่าเฟิงหู่ ท่านไม่รู้ใช่ไหมว่าสายเลือดตรงของสกุลหม่าทุกคนจะมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน'
'ปานแดง'
'หากท่านไม่เชื่อที่ข้าพูด ก็ลองกลับไปถามท่านอาของท่านดูเถิดว่าบนร่างกายของเขามีปานแดงหรือไม่ แล้วอย่าลืมถามเรื่องชาติกำเนิดของท่านด้วยเล่าว่าเป็นจริงตามที่ข้าพูดหรือไม่’
คำพูดของเวินเยว่เล่อยังดังก้องอยู่ในหัวของหม่าเฟิงหู่ ในตอนแรกเขาเลือกที่จะไม่สนใจแต่เมื่อใดที่ข่มตาหลับเสียงของนางก็จะดังขึ้นภายในหัวของเขา
ราวกับเป็นวิญญาณร้าย...
"ท่านอา...นอนหรือยังขอรับ"
สุดท้ายเขาก็พาตัวเองมายืนอยู่หน้าห้องของท่านอา หม่าเฟิงหู่ถอนหายใจออกมาคิดว่าเขามันทั้งโง่และบ้าที่เอาคำพูดของเด็กอายุสิบสามมาใส่ใจ
แต่ในใจลึก ๆ เขาอาจจะกำลังหวังให้สิ่งที่เด็กน้อยนั่นพูดเป็นความจริง
