Dilem, Efe Karaman elini tuttuğunda buna o kadar şaşırmıştı ki tepki verecek fırsatı dahi olmamıştı. Adamın eli onunkinden fazlasıyla büyük, sert ve sıcaktı. Tutuşu çok sıkı değildi, belki Dilem istese elini hemen geri çekebilirdi ama sonuçta iki hafta içinde evleneceklerse Efe’den kaçması değil, ona alışmanın bir yolunu bulması gerekiyordu. Hem gerginliğini hesaba katmazsa adamın tutuşu rahatsız edici değildi. Biraz tuhaf ve alışılmadıktı ama Efe’nin genel dinginliği sebebiyle miydi bilmiyordu ama dokunuşunda sakinleştirici bir yan vardı.
Adamın yönlendirmesiyle birlikte yürüyüp eve girdiklerinde giriş sessizdi.
“İçeride olmalılar,” dedi Efe, kıza göz ucuyla bakarak.
Biraz daha yürüyüp salona geçtiklerinde koltuklara oturmuş gergince kıpırdanan ailesiyle karşılaştılar. Ece sürekli mas
