“Yukarı çıkmana gerek yok…” diye fısıldadı Dilem.
Efe’nin neden ona karşı bu kadar iyi olduğunu bir türlü anlayamıyordu. Yemeğin ardından onu eve bırakması normaldi ancak evin içine kadar yanında olması kadına mantıklı gelmiyordu. Elini de hiç bırakmamıştı, artık onun ellerine alıştığını hissedebiliyordu genç kadın.
Bu elbette onun için en iyisiydi. Çok kısa bir süre sonra evlenmiş olacaklardı, bu süre zarfında Efe’ye alışmış olması gerekiyordu. Oysa tek yapabildiği ellerine alışmaktı ama şu an elinden başka bir şey gelmiyordu.
Tüm yemek boyunca Efe ona karşı fazlasıyla kibar ve ilgili davranmış, nelerden hoşlandığını sormuş, evlerinin çatı katını anlatarak dikkatini üzerinde tutmuştu.
Hayatı boyunca ona bu kadar ilgi gösteren birisi daha olmuş muydu, sahiden hatırlamıyordu. Ailesini
