İsteme günü gelip çatmıştı.
Dilem bugün için çok gergindi ancak akrabaları onun aksine hem mutlu hem de heyecanlıydı. Bu yüzden o da elinden geldiğince sık gülümseyerek onlara eşlik etmeye çalışıyordu.
Hazırlanmak için odasına geçtiğinde kalbi tuhaf bir şekilde huzursuzdu ama bunu unutmak için elinden geleni yapıyordu. Bu yüzden bugün kaçıncı olduğunu bilmese de bir kez daha yengesinin ona bugün için aldığı elbiseye baktı.
Bu, hayatı boyunca ondan aldığı tek hediyeydi. Kendini o kadar şaşkın ve duygusal hissediyordu ki tepki vermekte zorlanıyordu. Bu elbisenin Efe’ye güzel gözükmesi için alındığını biliyordu ama ona alındığı için mutlu olmadan da edemiyordu.
Belki de her şey sandığı kadar kötü değildi. Evet, istemediği bir şekilde evlenecekti ama ne önemi vardı? Efe iyi biriydi. Ona ka
