Aslında düşününce acımıştı Mehmet kıza. Yaşadığı şeyler çok üzücüydü ve hayatı belli ki hiç de kolay değildi. Hem ailesini kaybetmiş hem okumamış hem de evlenememişti. Bir de şimdi başına bu oyun çıkacaktı. Ama yine de kararlıydı. Hem kız oyunu öğrenmeyecekti ki! Belki onun için de iyi olurdu. Ne de olsa artık mahallenin dedikoducu Altın Kızları arkasından “Evde kalmış!” diyemeyecekti. Akrabalarına muhtaç bir şekilde yaşamayacaktı. Hatta belki durumdan mutlu bile olacaktı.
Sonuçta belki Efe Karaman manken seviyesinde yakışıklı bir adam sayılmazdı ama arkadaşı girdiği ortamlarda hemen göze çarpardı. Zekâsı ve umursamazlığı kadınların onu her zaman sevilesi görmesine sebep olmuştu. Eh, babasından aldığı siyah dalgalı saçları, hafif çekik gözleri ve koyu teni de hesaba katılırsa aslında fazl
