The Billionaire's Switch

Chapter 4

Naisip ni Hade Alexandrius na magrelax sa araw na ito. One week na lamang at medyo wala na siyang drive to make his fate change kahit konti.

It will be the same as a matter of surrending. Napakatanga niya at napakalakas ng loob niyang suwayin ang magulang niya pero sa huli ay wala man lang siyang nagawa. It is the way how he must be punish? Hindi niya alam, nakakapanlumo ng damdamin ito para kay Hade Alexandrius.

Suko na ba talaga siya? Gusto niya pang lumaban kahit konti but he cannot do anything. It will be tough to digest kung patuloy pa siyang manlaban.

His mind thinking that he must already surrendered but his heart isn't. Talagang matigas pa ang puso niya para sumuko but his mind already on the verge of collapsing. Siguro nga nababaliw na siya.

Naglalakad siya ngayon sa isang malaking parke dito sa lungsod ng maynila. It was a mixed of classic yet modernized park. Ewan ba niya, it was his first time dating himself to unwind.

Talaga ngang gusto niya ang ganito, it was a freedom to be with himself only. Kailan pa siya nag-self love? Mukhang nag-eemote siya ng palihim. Hapon na pala and it was the time where he discovered that this park's light lit up.

Talagang napakaganda ng lugar na ito lalo pa't ilang oras na lamang ay papalubog na ang araw.

Mabilis siyang umupo sa isang modern bench na gawa sa semento. Talagang na-unwind siya dulot ng maraming problema sa trabaho man o sa personal na buhay niya.

He is by himself now, alone and no one ever cares about him. Tunay ngang his life is so lonely lalo pa't wala na sa tabi niya ang Bestfriend niya or should he says na isang ahas iyon.

Pagak siyang napatawa ng mahina at mabilis niyang ibinalik sa normal ang sarili niya. Ayaw niyang mapagkamalan na baliw noh.

Nakatingala si Hade Alexandrius sa langit habang nakatingin sa haring araw na papalubog. He feels calmest all this time around.

Tama nga ang sabi nila, kapag mabigat ang problema mong dala-dala, di rin masama ang magliwaliw at enjoy mo ang company ng sarili mo lamang.

He treats himself as way to highest and he must act like a mighty leader of his company but it was not his. Isa lang siyang CEO, it was the truth. His father is the chairman and his mother is the overall company director, anong laban ng isang anak na katulad niya sa magulang niya.

It hits different, alam niyang masama sa mata ng diyos ang lumaban siya o suwayin ang utos ng mga magulang niya but he feels it right to defend what he thinks is correct for himself.

It must be an act of self defense because realization hits him hard, he wall alone all of a sudden. To the unforseen road he is right now, he can't see the way he see his bright future when he was a child.

He never imagined himself that compare to his younger self and his older self is way too different. Marami na siyang napatunayan ngayon but as a kid noon, he will choose to be a kid right now coz it feels like he was powerless yet everyone is protecting him including himself. It was way too naive to think that way.

Habang nakatingin siya sa haring araw ay hindi niya namalayang tuluyan na itong lumubog sa malawak na karagatan.

Without science ay siguro naging bobo na siya at sasabihin niyang kinain ito ng karagatan. It was a cliche idea.

Mabilis na tumayo si Hade Alexandrius upang bumili ng kape. Oo, magkakape siya dahil gusto niya. Pakialam ba niya kung mukha siyang tanga rito. Kanya-kanyang trip lang to at gusto niyang i-treat ang sarili niya sa mga oras na ito.

Mabuti na lamang at may malapit na stall dito sa parke habang hindi siya nabigo nang makita ang coffee maker machine.

Talagang maganda ang pakulong ito dahil di mo na kailangan magpakulo ng tubig dahil instant na lahat. It's been year 2030 at lahat ay halos lahat ng mga bagay dito sa Pilipinas ay modernized na rin. It was way too different lalo pa't people nowadays are cooperating to our government at medyo lessen na rin ang crime.

Public sectors and Private Sectors are cooperating each other and di na uso ang barbarous behavior.

Yun lang ay marami pa ring marites but it was way too modern dahil nalaman nila ang way of talking nicely and unnicely na may consequences ito.

It was a great advocacy of the government that all must learn and educate about cyberbullying.

Di pa rin maiiwasan ang mga bagay-bagay na may problema pa rin sa bansa natin but as a CEO of SRU ADVERTISING COMPANY, he is the first one to abide laws and rules between public sectors and Private Sectors.

Siguro good boy talaga siya that's why everyone praising him yet he was alone. And for the first time, he enjoy himself and only for himself. This is his life worth fighting for.

Siguro naisip niyang hanggang dito na lamang siya. He was already exhausted and this f*cking destiny of him really wants him to suffer for the rest of his life.

Hindi niya namamalayan na naglalakad na siya habang mabilis na may nabunggong tao sa harapan nito dahilan upang matapon rito ang halos kalahati ng kapeng di pa niya naiinom.

BLAGGG!

Natumba nanan ang lalaking nakasalubong niya.

Kitang-kita na tila gusgusin na ito dahil nakasuot ito ng kulay puting shirt habang makikitang may mga punit ang malaking shoulder bag nitong pang-travel bag ata.

Sinubukan pang tumayo ng lalaking nakabanggaan niya ngunit mukhang nawalan na ito ng malay.

Hindi naman nagawang iwan ni Hade Alexandrius ito at mukhang nagta-travel ito. Yun lang ay parang naawa siya rito dahil mukhang napalakas ang pagkakabangga niya rito kung kaya't nahimatay ito. Parang kinatok naman ng konsensya ang puso niya dahil parang nagmukhang kasalanan niya talaga.

Agad niyang sinakay ito sa magarang kotse niya at nagdrive patungo sa condo niyang nasa pinakamalapit dito.

...

"His vitals are normal and no signs of injury or internal bleeding. Rest assured na maayos ang kondisyon niya. Sadyang pagod lang at gutom ito kung kaya't nahimatay." Tanging nasambit ng personal doctor nito kay Hade Alexandrius.

May katandaan na rin si Dr. Hermosa at nanlalabo na siguro ang mga mata nito but he is very thankful dahil naging personal doctor niya ito. Wala pa naman siyang alam sa pagligtas ng buhay or such treating someone with critical illness. Lodi niya kaya si doc at ito rin ang nagturo ng mga first aid practices sa kaniya which is di rin naman niya nagagamit. Muntanga din minsan siya sa pinagsasabi ni Dr. Hermosa na term na tango-tango lang ang isinasagot niya kahit hindi naman talaga niya naintindihan.

Agad namang nakahinga ng maluwag si Hade Alexandrius dahil sa sinabi ng doctor. Akala niya talaga ay kung ano na.

He acted like his mom na medyo praning din kapag health na ang pinag-uusapan. It was a relief for him though.

"Salamat doc, you just save me from this heart attack!" Pagpapasalamat na wika ni Hade Alexandrius sa personal doctor nitong si Doctor Hermosa.

"Kaano-ano mo nga pala ito. Kaibigan o kakilala."

"Boyfriend doc!" Walang kagatol-gatol na wika ni Hade Alexandrius dahilan upang manlaki ang mata ni Dr. Hermosa.

"Jusko kang bata ka, hindi ko aakalaing ganon ka p----!"

"BWAHAHAHA boy friend doc. Medyo bingi ka na ata doc. Sabi ko lalaking kaibigan. Patawa ka doc hahaha!"

"Loko-loko kang bata ka. Kala ko talaga totoo. Kala ko ay kapatid mo ito dahil magkamukha kayo aheheh!'

"Malabo na ata mata mo doc. O siya hatid na kita doc dahil mukhang may pupuntahan ka pa."

"Alam na alam mo talaga akong bata ka. Ipapasyal ko pa ang anak kong kakadating lang mula abroad. You know family bonding!"

Biglang nalungkot naman si Hade Alexandrius ngunit mabilis na pinasigla ang ekspresyon ng mukha upang di magduda si Dr. Hermosa. Kilala kasi nito na almost perfect family sila kaya magaan ang loob nito sa kaniya.

It supposed to be a happy day for Dr. Hermosa at parang tatay na niya ito. He must be happy lalo pa't minsan niya lang itong makitang masaya kahit na broken family ito. Basta ang complicated ng buhay ni doc. It wasn't easy at naintindihan niya ito.

Masaya silang nag-uusap ni Dr. Hermosa habang pasakay sila sa elevator pababa hanggang sa parking lot. Game na game din kasi itong makipagkwentuhan sa kaniya. Aba'y malakas siya kay doc noh.

Talagang pinagtripan niya talaga si doc and Dr. Hermosa seems to be excited.

...

Nang maihatid niya na si Dr. Hermosa ay mabilis na tumungo siya sa higaan ng estrangherong dinala niya rito upang gamutin.

He inspect carefully those facial features at dito niya napansin na kamukha niya ito.

Yes, it was not obvious to begin with dahil napakaputi niya habang ang mahimbing na natutulog na estranghero ay kulay kayumanggi. Sunkiss kumbaga ang balat nito but he is not seeing anything but his face to the stranger.

Alam niyang napakaimposible ito but kamukha niya talaga ito.

Magkasingkatawan din sila at ang medyo may kahabaan nitong buhok at kulay ng balat lamang ang kaibahan nila.

Dali-dali siyang pumunta sa loob ng mini-office niya at in-open niya ang sariling laptop nito.

Dito ay nagresearch siya patungkol sa magkamukhang estranghero.

Dito niya nalaman ang teorya at research patungkol sa pagkakamukha ng tao. There are some intances na mayroong pitong nilalang sa mundong ito na kamukha mo. It was not a lie at mayroon talagang ganitong cases.

Dahil dito ay nabuhayan siya ng loob. Isang pag-asa ang umusbong sa puso niya.

"Thank you doc, akala ko ay malabo lang ang mata mo pero malakas ka pa pala sa kalabaw kagaya ng sabi mo!" Tila masayang pagkakasabi ni Hade Alexandrius sa sariling isipan nito.

He wants this time to make amend of his plan or it will be a change of plan for him actually.

He will make sure that this time it will be different and it will work pero kinakailangan niya ang kooperasyon ng lalaking nakahiga sa kama na kamukhang-kamukha niya.

Kukunin niya ang loob nito by hook or by crook. It was way too much but it will be worth it.

...

"Anton! Anton! Anton! Wag ka ng umalis please, this will work I promise!"

Malakas na saad ng isang pamilyar na babaeng boses sa kaniya dahilan upang mapabalikwas siya ng bangon.

Ngunit hindi niya inaasahan ang mabubungaran niya nang imulat niya ang mga mata niya mula sa mahimbing na pagkakatulog niya.

Pero mas lamang ang mga naiisip niya patungkol sa babaeng palaging laman ng pag-ibig niya.

Anton Kiel T. Dela Torre, that is his name. It was a name given by his parents doon sa probinsya ng Guimaras.

Payak at payapa ang pamumuhay nila sa probinsya but life is tougher than he thinks about it.

Third Year College lang ang natapos niya dahil sa problemang pinansyal. It was a nerve wrecking year lalo pa't muntik pa siyang di makapasa nung time na yun. Ginapang siya ng mga magulang niya but his father got an accident na naging dahilan ng paghinto niya dahil naging bedridden ito.

Hindi tuloy-tuloy ang pag-aaral niya sa kolehiyo. His life is tougher and difficult that a normal student can be. 30 years old na siya pero naubos na ang inipon niya dahil sa matinding gamutan ng ama nito.

Pinasok na niya ang lahat ng trabaho sa probinsya and breaking up to his first girlfriend or you can say childhood Bestfriend.

It wasn't easy lalo na't mas pinili niyang lumayo rito at magtrabaho dito sa lungsod ng maynila. From Visayas going to Luzon is a hard thing to do lalo pa't ignorante pa siya sa makabagong mundong ito na nasa loob ng siyudad.

Isang malaking step ito para sa kaniya at mas lalong hindi madali ang pagpunta niya rito. Two days na siyang nagpalaboy-laboy rito sa siyudad lalo pa't tumakas siya sa bar na sana ay pagtatrabahuan niya. It supposed to be a factory worker ayon sa recruiter na nagrecruit sa kaniya but It wasn't. Talagang illegal pala ang pakikipagtransaksyon ng mga ito at pagpuslit ng mga tao galing pang probinsya para sa modus ng mga ito.

Di makayanan ng sikmura niya ang magtrabaho sa maingay na bar na iyon at maging lalaking p********e. This life is not for him and he will not swallow his pride for thus dirty job. May iniingatang puri at dignidad pa rin si Anton Kiel para sa sarili niya.

Tila bumalik ang alaala niya kagabi nang may nakabanggaan siya. Pagod at gutom na gutom siya kagabi and having a good sleep ay nakatulong iyon upang makasurvive siya. Tubig at tinapay lang ang kinain niya sa dalawang araw, mahirap ngunit kakayanin upang hindi siya umuwing luhaan sa pamilya niya.

Ayaw niyang umuwi doon para lang sa pagkakamali niyang ito dahil kahit gustuhin niya man ay wala naman siyang pera.

Speaking of pera...

Agad na napabangon si Anton Kiel lalo pa't nasa hindi siya pamilyar na lugar. Mukhang magarang condo pa ito na nakikita niya sa telebisyon.

Dito ay halos mapamura si Anton Kiel. Paano na lamang kung singilin siya ng may-ari ng condong ito? Anong ipambabayad niya? Halos mabaliw na siya kakaisip kung kaya't isa lang ang naiisip niya at iyon ay ang tumakas.

Akmang aalis at bubuksan na niya ang magarang pintuan nang bumukas ito at niluwa ang isang matipunong lalaki.

"And where do you think you're going?!" Sambit ng pamilyar na baritonong boses habang nakatingin ito sa kaniya.

Mas nanlaki ang mga mata ni Anton Kiel sa kaniyang nabungaran nang madako ang mga mata nito sa mukha ng estrangherong nilalang ito.