เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นหวั่นไหว มือขิมแทบพลิก ส่วนหน้าเคลก็หันไม่เป็นท่า เขาชาวาบไปทั้งแถบ พลางหันกลับมามองคนกระทำด้วยความงง ความเจ็บปวดที่แก้มในตอนนี้ยังไม่เท่ากับใจเขาหรอก
“ ขิม..”
“ เลว..อึก ..”
ขมวดคิ้วมองด้วยสีหน้าที่เกิดคำถามมากมาย ในขณะคนตัวเล็กลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มีความอคติระดับสิบกับเขาไปเรียบร้อยแล้ว ฟังจากเสียงแหบพร่าที่เปล่งเบาๆ เค้นออกมาอย่างยากลำบากเสมือนจุกตอนนี้ก็พอจะรู้ เธอหมุนตัวเตรียมจะวิ่งออกจากบริเวณนั้น ทว่า เคลจับแขนไว้ทันซะก่อน
“ จะไปไหน “
“ ปล่อย! “
ดึงเธอกลับมาอย่างแรงจนร่างบางล้มทับตักใหญ่ไม่เป็นท่า ในจังหวะที่รู้ว่าทำยังไงเธอก็ไม่ยอมฟัง เคลกอดรัดร่างนั้นเอาไว้ เผื่อมันจะช่วยอีกแรง ไม่ให้เธอหลุดหนี
“ ขิม “
“ ฮือๆๆ “
“ ขิม! “
ร้องเรียกชื่อเธอ พยายามอย่างมากที่จะทำให้เธอหยุดดิ้น เลิกโวยวาย และหันมาคุยกับเขาสักที แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอม เพราะ
