เช้าของอีกวัน
ขิมตื่นแต่เช้าตามปกติ ลุกจากที่นอนทำเตียงสั่นครอนจนพรีมตื่นด้วย ในขณะพรีมยิ้มแฉ่งให้ขิมเหมือนจะบอกอรุณสวัสดิ์ แต่สาวเจ้าที่นั่งหันหลังเอี่ยวตัวมามองกลับไม่ยิ้มตอบ ลุกไปอาบน้ำเฉยเลย ปล่อยพรีมยิ้มเก้ออยู่คนเดียว
" อะไรของมันวะ "
พึมพำด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก แล้วทิ้งตัวนอนต่อ
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พรีมตื่นขึ้นมาใหม่ พร้อมกับความมึนงงที่ทำเธอพึมพำมากกว่าเดิม ตวัดผ้านวมแล้ววิ่งหน้าตาตื่นเข้าห้องน้ำ
" ไอ้ขิมมมม ไม่ปลุกกันเล้ย!! "
ตะโกนเสียงเหว ถึงรูมเมท ที่ตอนนี้เดินทอดน่องอยู่ใต้อาคารเรียนแล้ว
" เฮ้อ.."
เสียงถอนหายใจทิ้งหายใจขว้าง เป็นระลอกนั้น บ่งบอกว่าเธอกำลังเบื่อ มาแต่ตัวไร้ซึ่งวิญญาณ ร่างเล็กทำหน้าขรึมเดินต่อไปเรื่อยๆ แล้วมาหยุดทั้งที่ยังไม่ได้ถึงที่หมาย เพราะสิ่งนี้
หมับ!
"ทำไมไม่รับสายพี่ "
ที่มายื้อแขนเธอไว้ ทำให้หับขวับไปตามแรงมือ ยืนอยู่ในท่าประจันหน้า แต่สาวเจ้
