The Guy that I met in Rpw
718 Words
I'm Sherlyn.
I have a Boyfriend.
We're just met here in Rpw.
Despite of our distance, I still love him.
We've been eleven months and still counting.
Tommorow is our 1st Anniversary.
Sa loob ng labing-isang buwang relasyon namin, never pa kaming nagkita sa personal.
Legal kami both sides.
Phonecall, chats, voice messages. Yan lang ang bumubuo sa komunikasyon namin.
I'm so excited tommorow 'coz finally, I can see and hug him personally and He didn't know about that.
I want to surprise him.
Yes, ako ang babae, pero wala akong pake-alam. I just want to spend my whole day tommorow with him.
---
"Love. Bukas na 1st anniversary natin. I'm so really excited! Mwuahh Iloveyouuu" Chat ko sa kanya.
Mga ilang minuto ito bago nagreply.
"Ilyt"
These days, napapansin ko sa kanya ang pagiging cold. I know na parang hindi na siya interesadong kausapin ako. f**k! Kung kailan ba naman malapit na kami mag isang taon. But still, Kinulit ko pa rin siya. Ilang beses na rin niya akong inaway. Ilang linggo na siyang ganto. Pero ayokong magalit sa kanya dahil natatakot ako na baka kung saan pa mapunta ang away namin.
I was so excited sa surprise na gagawin ko sa kanya. Hinanda ko na lahat ng dadalhin ko bukas. Arghhh! Medyo kinakabahan ako.
I opened my account.
Nakita ko na online siya pero hindi pa rin siya nagrereply sa message ko.
I just smile even if it hurts haha.
I chat him again and again.
Maaga akong natulog at hindi na inantay ang reply niya.
---
Maaga akong gumising at inihanda ang aking sarili. Hindi ko inopen ang account ko dahil gusto ko masorpresa siya.
Bumiyahe ako for almost 7hrs and finally, andito na ako sa school niya.
Dito na ako pumunta dahil hindi ko alam ang exact location ng bahay niya.
Kinakabahan ako habang papasok sa gate.
May program sa kanila. At nasabi niya na sasayaw daw sila. Hindi niya alam na isa ako sa manonood sa kanya.
Umupo ako sa bandang dulo ng bench.
Maya maya ay naririnig ko na ang sigawan.
Lumingon-lingon ako sa paligid.
At may nakita akong isang grupo ng mga sasayaw sa gitna.
Papunta na sila sa harap.
Isa isa ko silang tinitigan.
And then finally, I see my love, my man, my everything wearing his costume.
Damn! I'm so inlove with you.
Nagsimula na silang sumayaw.
Nang matapos ay agad akong tumakbo palapit sa kanya upang yakapin siya.
Ngunit bago man ako makalapit sa kanya ay may babaeng agad na niyakap siya.
She have her beautiful face. Slim body. And a clearskin that I never had.
I though na kaibigan niya lang yun but f**k!
He kissed her.
Unti-unting bumagsak ang luha ko at nabitawan ko ang hawak ko na dapat na ibibigay ko sa kanya.
Useless lahat ng effort.
"I'm so proud of you babe! Ang galing galing mo talaga. Iloveyouu!" a girl said.
"Iloveyoutoo babe" He responded.
Then they kiss each other without knowing na may nasasaktan sa likod nila.
Hindi ko napigilan ang aking sarili.
"L-love"
Napalingon ito sa akin at nakita ko ang pagkagulat sa awra niya.
"S-sherlyn?"
"Babe? Who's that girl?" Biglang pagsingit ng babae.
"Nagpagod lang ako para sa wala" tanging nasambit ko habang patuloy pa rin sa pag-agos ang luha ko.
"S-sorry" He said.
Lumapit ako sa kanya.
I slapped his face.
Nararapat lang yun sa kanya.
"Hey girl! Sino ka para--" pinutol ko agad ang pagsasalita ng babae.
"I'm her girlfriend"
"Wait what? Nagpapatawa ka ba?" She added.
"Sherlyn, we're over. Ba't ka pa pumunta dito? " He said.
"O-over? Kailan pa?"
"You didn't open your account? Damn Sherlyn! We're over! Ayoko na sayo! Malayo ka, at mas gusto ko yung nahahawakan, nayayakap at nahahalikan ko! Sorry to say, pero minahal lang kita through online. You're not enough para maging better. I'm so sorry. Umuwi ka nalang sa inyo"
After He said those words, They left me crying.
Reality slapped me.
Lahat nagbabago.
Lahat aalis.
Lahat ng pangako, maaaring mapako.
Hindi sapat lahat ng pagmamahal para lang magstay yung tao.
Dahil lahat, kumukupas.
At kapag pagmamahal na ang kumupas,
You will never back it right.
Dahil kapag nagsawa sayo, hahanap na ng bago.
That's a reality.
And that f*****g reality, will never end and it will happen again and again.
- Writer
