Nasa harap ako ng hospital. Nakalimutan kong kada Biyernes pala si Ayana ang nagbabantay kay Amarrah. Buti na lang dala ko ang cellphone ko at natawagan ko kaagad si Ayana, kung hindi, sa bahay talaga ako matutulog at paulit-ulit na magpapakasarap ang satanas.
Habang hinihintay ko s'yang lumabas, biglang pumasok sa isip ko ang naging pag-uusap namin ni Emmanuel.
"I'm just a man who loves you from afar."
Huminga ako nang malalim.
Ngayon pa s'ya umamin. Ngayon pa na sirang-sira na ang buhay ko. Anong maipagmamalaki ko sa kan'ya? Na drug user ako? Na nalawayan na ako ng iba? Na ang dumi-dumi ng tingin ko sa sarili ko?
Yes, maybe he's just a man who said he loved me, and I'm just a woman who's living in a cruel world.
Napaka-unfair ng buhay. Handa naman akong maging ganito habang buha
