Hanggang ngayon hindi pa rin ako kinakausap nila Mama at Papa. Nang maghapunan hindi talaga nila ako pinansin. Si Sammie lang ang pinagtuunan nila ng pansin. Actually, that made me relieved. Hindi ko na kasi kailangan sumagot sa mga tanong nila tungkol sa school at pagkatapos kong kumain ay nakaakyat na agad ako. Nakaiwas pa ako sa gawaing bahay.
Ang buong atensyon nila ay na kay Sammie lang. Mabuti na rin ‘yon para sa kapatid ko na naghahangad ng atensyon nila.
Napagtanto kong mas okay rin pala na ganito. ‘Yong hindi ko kailangan ng atensyon nila Mama at Papa. Kahit papaano hindi ko nararamdamang ma-pressure dahil hindi nila ako pinapansin. Sana lang makaalis ako sa sabado para maging masaya talaga ako dahil wala na naman ako sa bahay. I’m looking forward to the party since ka-close k
