Chapter 17 / พูดทุกวัน

1490 Words

No & Not น็อตเดินตามฉันมาแต่โดยดี คงถึงเวลาแล้วที่ฉันจะได้เผยความจริงอันแสนเจ็บปวดนี้ให้ใครสักคนได้ฟัง เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน ซึ่งมัน... จะเป็นการเรียกร้องความสงสารจากคนฟังเปล่า ๆ ฉันอยากบอกเขานะ แต่ก็ไม่อยากให้ความลับนี้แพร่งพรายให้ใครหน้าไหนรู้ทั้งนั้น เมื่อผลเสียนั่นมีมาก ที่จะเกิดจากการเล่าปากต่อปาก ฉันไม่อยากให้คน ๆ นั้นเสียหาย... “อะ... ” ฉันเลื่อนของโปรดตัวเองที่ผู้หญิงคนนั้นได้เอามาให้ “. . . . .” น็อตที่นั่งตรงข้ามกัน ระหว่างเรามีโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กกั้นกลาง เขาวางสีหน้าเรียบเฉย แต่แววตานั้นกำลังมุ่งมั่นหาคำตอบบางอย่างจากตัวฉันอยู่ “เห็นไหมว่านี่มันกล่องเดลิเวอรี่จากร้านอาหาร” ฉันพยายามอธิบาย และ หาสาเหตุมาอ้างอิงถึงการมาของเด็กคนเมื่อกี้ โดยที่น็อตไม่ได้มีท่าทีจะเชื่อฉันเลยสักนิด... “น้องอาจจะซื้อมาเป็นค่าตอบแทนที่ช่วยก็ได้” น็อตยิ้มมุมปากใน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD