Chapter 6 / เพื่อนหวังดี

851 Words

No & Not “อืม... ” ฉันพลิกกายไปอีกด้าน พลางส่งเสียงอย่างรำคาญเมื่อคิดว่าตัวเองถูกรบกวนจากฝ่ามืออุ่นของใครบางคน “ตื่นสิโน” เสียงของนาราคล้ายจะกระซิบ ฉันปรือเปลือกตาขึ้นอย่างง่วงงุน หากเมื่อคืนไม่ห่วงคนเมาจนหลับดึก ปกติฉันไม่ใช่คนที่จะตื่นสาย และเมื่อสายตาโฟกัสปรับกับแสงได้เป็นปกติ ก็รู้ได้ทันทีว่าฉันเผลอหลับข้าง ๆ ใคร ผู้ชายที่จูบฉันเมื่อคืนยังไงล่ะ! “เอ่อ... ” ฉันขยับหัวออกห่างจากแขนหนาที่ใช้หนุน น็อตกางแขนออกหนึ่งข้าง เขานอนหงายแต่มีหมอนใช้รองหนุนหัว ส่วนฉัน... ก็คงใช้แขนเขาหนุนหัว ทั้งที่เมื่อกี้ก็รู้สึกตัวว่าพลิกกายมาอีกด้าน งั้นก็แสดงว่า ฉันนอนหันหน้าเข้าหาร่างกายของน็อตอย่างนั้นสิ! “ไปซื้อโจ้กข้างล่างกัน” นาราเอ่ยชวน ฉันจึงพยักหน้าก่อนจะรีบหวิดน้ำใส่ใบหน้าของตัวเองอย่างรีบ ๆ แล้วเดินตามหลังเพื่อนสาวทันที “หวั่นไหวใช่ไหม” เธอยิงคำถามอย่างตรงจุด พลางจับจ้องใบหน้าของฉันแบบจริงจัง “โนรู้ว่าควรทำตัวยังไง” ฉันตัดบทไปแบบไม่อยากให้เพื่อนต้องคาใจ “ไม่ผิดหรอกที่จะรักกัน แต่ควรหาจังหวะที่ดีกว่านี้ ตอนนี้มันก็แค่เหงา โนอย่าเหมารวมว่ามันจะจริงใจ นาไม่อยากให้เพื่อนแตกคอกันเพราะเรื่องแบบนี้น่ะ” ฉันรู้ในความหวังดีของนารา และเดาว่าเธอคงเห็นอะไรหรืออาจไม่เห็นเลย ก็ดีที่เธอเตือนกันตรง ๆ ความเป็นเพื่อนจะมั่นคงแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับใจว่าฉันจะยั้งตัวเองได้มากแค่ไหนล่ะมั้ง “ขอบใจว่ะ กูแม่งไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไป” เสียงจากข้างในดังขึ้นเมื่อเราสองคนหิ้วโจ้กและกำลังจะผลักประตูเข้าห้อง ไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไปงั้นเหรอ? อืม... ไม่รู้ก็ดีแล้วล่ะ ไม่น่าจำเท่าไหร่นักหรอก “ไม่ต้องไปสนใจหรอกโน” นาราจับไหล่ฉันแล้วบีบเบา ๆ เชิงให้กำลังใจกัน ซึ่งฉันก็เตรียมตัวแล้วล่ะ เลิกให้ความสนิท เลิกตัวใกล้ชิด เลิกอัธยาศัยดีกับคนแบบน็อตสักที “ไปถึงไหนกันว้า... หิวไส้จะขาดแล้ว” ไม้ฟืนลุกมาแย่งของในมือฉันไป เขาจัดการเทใส่ชามทีละชามพลางจัดแจงจับช้อนใส่แล้วค่อยส่งให้เพื่อนทีละคน “มึงอะ อย่างทุเรศเลยไอ้น็อต” ทีน่าเริ่มโวยใส่คนเมาค้าง “กูบอกแล้วไง ว่ากูจะเมา” เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ท่าทางไม่สนใครนั้นทำให้ฉันสับสน ว่าไอ้คนที่ปล้นจูบฉันเมื่อคืน มันจะไม่รู้ตัวเมื่อตื่นขึ้นมาจริง ๆ งั้นเหรอ “แล้วนี่ยังไง สรุปคือเลิก” นาราถามไถ่ และคงจะเอ่ยตรงประเด็นจนเกินไป น็อตเลยมองไปที่เธอแบบเคือง ๆ “ห่างกันไปก่อนไง” เขาตอบกลับแบบใส่อารมณ์นิด ๆ “แล้วระหว่างนี้คุณปีของมึงก็ไปโลดแล่นเป็นดาวแบบไม่มีมึงอะนะ ยอมเหรอวะ” ไม้ถามแทนใจทุกคน “สุดท้ายแล้วถ้าไปกันไม่รอด มันก็คงต้องจบ” เขาตอบแบบขอไปที แต่นัยน์ตานี่เศร้าเชียว “แล้วมึงจะมักง่ายกับใครก็ได้ว่างั้น” นาราไม่ควรจี้จุดเร็วเกินไป น็อตชะงัก ก่อนที่เขาจะเหลือบตาขึ้นมองคนตั้งคำถาม “จริงใจหน่อย ถ้าไม่ ก็ถอยตอนนี้” คำนี้เหมือนนาราจะเตือนฉันเสียมากกว่า ส่วนคนต้นปัญหา เขาไม่ชายตามาทางนี้แม้สักนิดเดียว คงจำไม่ได้จริง ๆ ว่าเผลอทำอะไรลงไป คนทำไม่อยากจดจำ คนโดนกระทำ จำได้ไม่ยอมลืม! เราแยกย้ายกันในเวลาต่อมา น็อตออกตัวอาสาจะมาส่งฉันอย่างเช่นเคย แต่วันนี้สารถีกลับกลายเป็นผู้หญิงหน้าสวยที่ชื่อว่านาราแทน “ไม่ต้องปลีกตัว แต่ก็ไม่ต้องให้ความสนิทมาก นาไม่น่าบอกให้มันไปปรึกษาโนเลย นาก็พึ่งรู้ตอนอยู่ร้านเหล้านี่เอง” นาราเอ่ยเตือนอีกครั้ง ส่วนฉันก็น้อมรับคำนั้นแต่โดยดี จะมีอะไรให้เกิด มันก็คงต้องเกิดล่ะ “แล้วรู้ได้ไง” “สายตาโนโกหกใครไม่เก่งนิ เวลาอื่นยังปกติ แต่พอไอ้น็อตเมาเท่านั้นล่ะโน แสดงออกทุกอย่างเลย” พลาดไปจนได้ ลืมไป ว่านารามองคนขาด เก็บงำมาตั้งหลายปี เสียรู้เอาตอนนี้ เชื่อแกเลยว่ะอโณทัย..... “รู้ใช่ไหมว่าถ้าอะไรมันเลยเถิด ความสัมพันธ์ของพวกเราห้าคนจะแย่ลง” ฉันพยักหน้ารับแต่โดยดี “นารักโนนะ ไม่ว่าจะยังไง นาอยากให้โนเจอคนที่พร้อมจะรักโนคนเดียว”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more