จ้าวหลี่จิ้นเอ่ยกำชับ แต่ก็มิได้อธิบายว่าระหว่างเขากับองค์หญิงแคว้นเหลียงเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด ไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ หากองค์หญิงผู้นั้นรู้เข้าต้องโกรธเขามากเป็นแน่ เมื่อคิดถึงตรงนี้มือเรียวก็ถูกขึ้นแตะริมฝีปากของตนเอง กลิ่นและรสของนางยังไม่จางไป สัมผัสนุ่มนิ่มนวลเนียนยังตราตรึงคงความรู้สึกดีเอาไว้ไม่จางหาย จ้าวหลี่จิ้นยกยิ้มเต็มใบหน้า บ่งบอกว่าเขาช่างมีความสุขยิ่งนัก กู่หวังเหว่ยรอบมองด้วยความไม่เข้าใจ แต่เมื่อนายสั่งไม่ให้พูด เขาก็จะไม่พูด
ไม่มีเรื่องใดภายในเรือนที่คนของเหมยกุ้ยฮวาไม่รู้ และไม่มีเรื่องใดที่คนของนางรู้แล้วนางจะไม่รู้ ความลับใดๆ ล้วนไม่มีในโลก จ้าวหลี่จิ้นคงยังไม่เข้าใจในข้อนี้ดีเท่าเหมยกุ้ยฮวากระมัง
ช่วงเวลาอาหารกลางวันเป็นช่วงเวลาที่เหมยกุ้ยฮวารู้สึกอบอุ่นหัวใจมากที่สุด คล้ายกับว่าเป็นช่วงเวลาของครอบครัวทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า แต่นางรู้สึกว่าวันนี้เหมือนมีบางอย่า
