เหมยกุ้ยฮวากำลังเก็บยาที่ผึ่งไว้ใส่ลงในขวดด้วยความระมัดระวัง หากมีความชื้นยาอาจจะเสีย หรือส่งผลให้สรรพคุณลดลงได้ หลังจากพูดคุยตกลงกับบิดาและพี่ชายทั้งสอง กินมื้อเย็นร่วมกันเรียบร้อยแล้วนางจึงขอตัวกลับมาที่ห้องตนเอง ด้วยกำลังขะมักเขม้นกับงานตรงหน้าจึงไม่ได้ทันสังเกตเงาตะคุ่มๆ ที่ตรงหน้าต่าง
"คุณหนูกู่ขอรับ" เยว่จื่อ กระซิบเรียกเสียงเบา แต่กู่เหมยฮวาได้ยินชัดเจน แม้ไม่ได้สะดุ้งจนทำขวดยาหล่น แต่ก็ตกใจอยู่ไม่น้อย พอหันไปเห็นว่าเป็นผู้ติดตามของหลินเฟิ่งก็ยิ่งแปลกใจ รีบลุกไปชะโงกหน้ามองออกไปด้านนอกเห็นว่าปลอดคนจึงโล่งใจ
" รีบเข้ามาเถิดเจ้าค่ะ หากมีคนมาพบเข้าจะเป็นเรื่องใหญ่"
เยว่จื่อรีบกระโดดผ่านหน้าต่างเข้ามาอย่างรวดเร็ว เหมยกุ้ยฮวา ปิดหน้าต่างและประตูทันที ท่าทางของเยว่จื่อดูแปลกๆ สีหน้าดูกังวล ร้อนรน ผิดจากทุกครั้งที่นางเจอเขา
"มีเหตุใดเกิดขึ้นกับหลินเฟิ่งหรือเจ้าคะ" เหมยกุ้ยฮวาเดาว่าท่
