"พี่ใหญ่ ท่านจำไม่ได้แม้แต่น้องสาวคนเดียวเช่นข้าหรือเจ้าคะ เช่นนั้นข้าคงต้องฟ้องท่านพ่อแล้วว่าท่านมิใช่บุรุษตระกูลกู่ที่แท้จริง"
พอเห็นท่าทีแข็งค้างของเขา นางก็ยกยิ้มเต็มใบหน้า แววตาหยอกเย้าล้อเลียน กู่จางเหว่ยเหมือนจะสติหลุดลอยไปชั่วขณะ ดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพลงใบหน้าเหยเกราวกับหวาดกลัวนางมิมีผิด เหมยกุ้ยฮวากลั้นขำจนไหล่สั่น ก่อนจะเอ่ยเพื่อเรียกสติของเขาให้กลับมาอีกครั้ง
"พี่ใหญ่ นี่ข้าฮวาเอ๋อเองเจ้าค่ะ"
"นี่เจ้า...คือฮวาเอ๋อจริงหรือ" กู่จางเหว่ยที่ได้สติกลับคืนมา เอ่ยถามอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เด็กชายอัปลักษณ์ผู้นี้จะเป็นน้องสาวคนเดียวของเขาไปได้เช่นใด
"พี่ใหญ่ ท่านติดค้างข้าอยู่เรื่องหนึ่งยังจำได้หรือไม่เจ้าค่ะ"
เหมยกุ้ยฮวาคิดหาทางยืนยันตัวตน สงสัยว่านางคงปลอมตัวได้แนบเนียนเกินไป มิน่าผู้อาวุโสทั้งสี่เห็นนางหลังจากที่ปลอมตัวแล้วถึงได้พากันทำสีหน้าโล่งอก แล้วพี่ชายที่ไม่ได้พบหน้
