เหมยกุ้ยฮวาอาศัยอยู่ที่หุบเขาฉงชิ่งเข้าวสันตฤดูที่ ๕ แล้วนางใช้เวลาไปกับการเรียนฝังเข็ม ปรุงยาพิษ และเรียนรู้การตรวจฤกษ์งามยามดี เพราะเป็นตายร้ายดีอย่างไรตาเฒ่าก็มิยอมสอนการตรวจดูดวงชะตาให้แก่นาง นางจึงอ้อนวอนขอให้เขาสอนตรวจดูวันมงคล ฤกษ์ยามมงคลให้แก่นางแทน ตื้ออยู่นานเขาก็ยอมใจอ่อนสอนนางจนได้ มีสิ่งเดียวที่นางไม่ได้เรียน คือวิชายุทธ์ อาจารย์ใหญ่บอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องฝึกนางให้เหน็ดเหนื่อย เพราะวันใดที่นางออกจากหุบเขา อาจารย์ใหญ่จะมอบผู้ติดตามให้นาง ๒๐ คน ซึ่งก็คือเด็กกำพร้าที่ผู้เฒ่าทั้ง ๔ รับอุปการะนั่นแหละ
คราแรกเหมยกุ้ยฮวาปฏิเสธ คนตั้ง ๒๐ คน นางจะหาข้าวที่ไหนมาเลี้ยงดูพวกเขากันเล่า อีกอย่างนางเคยถูกเยว่จื่อหิ้วไปหิ้วมา ยังเข็ดขยาดอยู่เลยหากนางเป็นวิชายุทธ์นางจะได้เดินทางได้เร็ว และสะดวกขึ้นหน่อยเท่านั้น มิได้จะฝึกไปเพื่อใช้รบราฆ่าฟันกับผู้ใด นางจึงขอเรียนเพียงแค่วิชาตัวเบาเท่านั้น ท่าน
