หมอขา อย่าจับแรง

25 รางวัลของคนไข้...สำหรับคุณหมอคนเก่ง Nc

เสียงคลิกของประตูคอนโดที่ถูกปลดล็อกในยามดึกสงัด เป็นสัญญาณเริ่มต้นของค่ำคืนที่ทั้งสองคนต่างก็รู้ดีว่าจะไม่จบลงง่ายๆ รามินทร์ก้าวเข้ามาในห้องที่คุ้นเคยพร้อมกับเจ้าของห้องที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาตั้งแต่หน้าประตู...เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอเดินเข้ามาเองแม้แต่ก้าวเดียว

ทันทีที่แผ่นหลังของข้าวปั้นสัมผัสกับบานประตูที่ปิดลง ริมฝีปากของรามินทร์ก็ประกบลงมาทันทีอย่างไม่อาจจะอดทนรอได้อีกต่อไป มันเป็นจูบที่ลึกซึ้งและดูดดื่มยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เหมือนกับการปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดที่ถูกอัดอั้นไว้ตลอดทั้งวัน...ทั้งจากการทำงานที่เหนื่อยล้า...และการถูกขัดจังหวะที่โรงพยาบาล

เสื้อผ้าที่เคยกองระเกะระกะบนพื้นเมื่อสุดสัปดาห์ก่อน เริ่มกลับมากองอยู่ที่เดิมอีกครั้ง...แต่ครั้งนี้เร็วกว่า...และร้อนแรงกว่าเดิม

รามินทร์ช้อนร่างเปลือยเปล่าของข้าวปั้นขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวอย่างง่ายดาย เดินตรงไปยังห้องนอนที่บัดนี้กลายเป็นสมรภูมิรักของพวกเขาทันที เขาวางเธอลงบนเตียงนอนนุ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนจะทาบทับร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาลงมาหาเธอ

แต่ก่อนที่เขาจะได้เริ่มต้นบทรักบทต่อไป...มือเล็กๆ ของข้าวปั้นก็ยันแผงอกของเขาไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวก่อนค่ะพี่หมอ...”

รามินทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความไม่เข้าใจระคนหงุดหงิด “มีอะไรอีกครับ...อย่าบอกนะว่าลืมซื้อ ‘อุปกรณ์’ อีก”

ข้าวปั้นส่ายหน้าแล้วยิ้มหวาน เธอยันตัวลุกขึ้นนั่ง ดันร่างสูงใหญ่ของเขาให้นอนหงายลงบนเตียงแทน

“เปล่าค่ะ...ไม่ได้ลืม” เธอพูดพลางชี้ไปที่โต๊ะข้างเตียง ซึ่งมีกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ วางเตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว...ไม่ใช่แค่กล่องเดียว...แต่มีถึงสามกล่อง!

รามินทร์มองตามแล้วก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ “เตรียมพร้อมดีจังเลยนะครับ...คนไข้ของหมอ”

“ก็เผื่อไว้ไงคะ...เผื่อคุณหมอจะ ‘รักษา’ หนักเป็นพิเศษ” เธอตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวนที่สุด

“พี่หมอ...ไปอาบน้ำด้วยกันมั้ยคะ”

คำเชิญนั้นทำให้รามินทร์ถึงกับนิ่งไป...

“วันนี้พี่หมอเหนื่อยมาทั้งวันเลยนี่นา...ยืนผ่าตัดตั้งหลายชั่วโมง...คงจะเมื่อยน่าดู” เธอยังคงกระซิบต่อ มือเล็กๆ เริ่มลูบไล้ไปตามแผงอกของเขาอย่างช้าๆ “ให้ปั้น...นวดให้ดีมั้ยคะ...แล้วก็...”

เธอเว้นช่วงเล็กน้อย...ก่อนจะกระซิบประโยคสุดท้ายที่ทำให้เลือดในกายของรามินทร์เดือดพล่าน

“...คืนนี้...มี ‘รางวัล’ ให้ด้วยน้าาา”

สิ้นคำพูดนั้น รามินทร์ก็พลิกร่างกลับขึ้นมาคร่อมเธออีกครั้งในพริบตา!

“ไม่ต้องอาบแล้ว!” เขาพูดเสียงแหบพร่า “ตอนนี้ผมอยากได้ ‘รางวัล’ มากกว่า!”

เขาไม่รอช้า...ก้มลงไปมอบจูบที่เร่าร้อนให้เธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มือของเขาไม่ได้อยู่เฉย เขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธออย่างชำนาญ ปลุกเร้าทุกจุดสัมผัสที่เขาได้เรียนรู้มาตลอดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา

เขาผละจูบออกจากริมฝีปากของเธอ ไล่พรมจูบลงมาตามลำคอขาวผ่อง สร้างรอยสีกุหลาบใหม่ทับรอยเดิมที่เริ่มจางหายไป ก่อนจะเคลื่อนต่ำลงมาที่เนินอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจที่หอบถี่ของเธอ

ลิ้นร้อนชื้นของเขาตวัดเลียยอดอกที่แข็งเป็นไตอย่างหยอกเย้า ก่อนจะใช้ริมฝีปากดูดดึงมันอย่างรุนแรงและหิวกระหาย สลับข้างไปมาอย่างไม่รู้จักพอ ในขณะที่มือใหญ่ก็เคลื่อนต่ำลงไป...ผ่านหน้าท้องแบนราบ...และหยุดลงที่ร่องกลีบของเธอที่บัดนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานที่พร้อมต้อนรับการมาเยือนของเขาแล้ว

“อ๊ะ...อื้อ...พี่หมอ...” ข้าวปั้นครางเสียงสั่น เผลอแอ่นก้นรับสัมผัสจากปลายนิ้วของเขาที่เริ่มบดขยี้ลงบนเม็ดเสียวอย่างรู้งาน

ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างจนเธอแทบจะทนไม่ไหว แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุด เขาสอดนิ้วกลางเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นที่เปียกลื่นของเธอ เริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะเนิบนาบ ประสานกับการบดคลึงจากนิ้วหัวแม่มือด้านนอก

“อ๊ะ...อ๊ะ...ไม่ไหว...ปั้น...ปั้นจะ...อ๊าาา!”

เธอไปถึงฝั่งฝันอย่างรวดเร็วด้วยการปรนเปรอจากนิ้วของเขาเพียงอย่างเดียว ร่างเล็กกระตุกเกร็งอย่างรุนแรง ช่องทางรักบีบรัดนิ้วของเขาจนแน่นไปหมด

รามินทร์ยอมปล่อยให้เธอได้พักหายใจเพียงครู่เดียว ก่อนจะถอนนิ้วออก แล้วหันไปฉีกซอง ‘อุปกรณ์’ ที่วางอยู่ข้างเตียงอย่างรวดเร็ว

“ตาหมอบ้างนะครับ...” เขากระซิบเสียงพร่า “ถึงเวลาทวง ‘รางวัล’ ของหมอแล้ว”

เขาจัดท่าทางของเธอใหม่ ให้เธอนอนคว่ำ แล้วยกสะโพกกลมกลึงของเธอให้สูงขึ้นเล็กน้อยด้วยการสอดหมอนเข้าไปรองไว้ใต้ท้องของเธอ ท่าทางที่เปิดเปลือยนี้ทำให้ข้าวปั้นหน้าร้อนฉ่าด้วยความเขิน แต่เธอก็ยอมทำตามแต่โดยดี

รามินทร์จ่อความเป็นชายที่แข็งขืนเต็มที่ของเขาเข้ากับปากทางรักที่ยังคงขมิบตอดจากด้านหลัง ก่อนจะค่อยๆ กดมันเข้าไปช้าๆ

“อึก...” ข้าวปั้นจิกผ้าปูที่นอนแน่น ความรู้สึกที่ถูกเติมเต็มจากด้านหลังนั้นมันแตกต่างและลึกล้ำกว่าครั้งก่อนๆ อย่างสิ้นเชิง

เมื่อเขาเข้าไปจนสุดลำแล้ว เขาก็เริ่มขยับสะโพก...ช้าๆ

พั่บ...พั่บ...พั่บ...

เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นในวินาทีนั้นไม่มีใครสนใจมันอีกต่อไป มีเพียงเสียงครางหวานของข้าวปั้นและเสียงคำรามในลำคอของรามินทร์เท่านั้นที่ดังประสานกันไปทั่วห้อง

เขาก้มลงไปกระซิบข้างหูเธอ “รางวัลที่ว่า...คืออะไรเหรอครับ”

ข้าวปั้นที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับจังหวะรักที่หนักหน่วง ตอบกลับไปอย่างไม่ทันได้คิด

“ก็...ก็ตัวปั้นไงคะ...อ๊ะ!...ให้พี่หมอ...ทั้งตัว...ทั้งใจเลย”

คำตอบนั้นเหมือนเป็นเชื้อเพลิงชั้นดี! รามินทร์เร่งจังหวะกระแทกกระทั้นเข้าใส่เธออย่างบ้าคลั่งราวกับพายุ ไม่มีการออมแรงอีกต่อไป เขามอบทุกความปรารถนาและความรักใคร่ทั้งหมดให้กับเธอผ่านการกระทำที่ร้อนแรงนี้

“พี่รักปั้นนะ...อืมม...รักที่สุด” เขาสารภาพรักซ้ำๆ ไปพร้อมกับจังหวะที่ถาโถมเข้าใส่เธอ

“ปั้น...อ๊ะ...ก็รักพี่หมอ...อ๊าาาาา!”

ทั้งสองคนไปถึงจุดสูงสุดพร้อมกันในที่สุด รามินทร์ซบใบหน้าลงกับแผ่นหลังที่ชุ่มเหงื่อของเธอ หอบหายใจอย่างหนักหน่วง ในขณะที่ข้าวปั้นก็ฟุบหน้าลงกับหมอนอย่างหมดเรี่ยวแรง

ดูเหมือนว่า...‘รางวัล’ ที่เธอเตรียมไว้ให้...จะทำให้คุณหมอของเธอหายเหนื่อยจากการทำงาน...แต่กลับมาเหนื่อยกับเรื่องบนเตียงแทน...และค่ำคืนนี้...ก็เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง...