หลังจากพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำบนเคาน์เตอร์ครัวได้สงบลง รามินทร์ยังคงแช่กายอยู่ในตัวของข้าวปั้น เขายังไม่ยอมถอนตัวออกมา ราวกับต้องการจะย้ำเตือนให้เธอรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของของเขาในทุกวินาที
เขาก้มหน้าซบอยู่กับซอกคอของเธอ หอบหายใจอย่างหนักหน่วง ในขณะที่ข้าวปั้นก็นอนแผ่หลาอยู่บนเคาน์เตอร์หินอ่อนที่เย็นเฉียบ ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ไม่ใช่แค่จากความสุขสมที่เพิ่งผ่านพ้นไป แต่ยังรวมถึงความรู้สึกตื่นตระหนกและเสียวซ่านที่ยังคงตกค้างอยู่
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ มีเพียงเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่ดังประสานกัน รามินทร์ยังคงเงียบ แต่ข้าวปั้นรับรู้ได้ถึงความตึงเครียดที่ยังคงหลงเหลืออยู่...ความหึงหวงของเขายังไม่จางหายไปทั้งหมด
เธอรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อทำลายกำแพงน้ำแข็งนี้...
ข้าวปั้นรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่น้อยนิด ยกแขนขึ้นโอบรอบลำคอของเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงที่อ
