เช้าวันต่อมา...คือหายนะของจริงสำหรับร่างกายของข้าวปั้น
หลังจากผ่าน บทเรียนและบทลงโทษ ที่หนักหน่วงและต่อเนื่องมาหลายวัน ร่างกายของเธอก็เริ่มส่งสัญญาณประท้วงอย่างรุนแรง กล้ามเนื้อทุกส่วน โดยเฉพาะช่วงสะโพก บั้นท้าย และต้นขาด้านใน ปวดระบมไปหมดจนแทบจะก้าวขาไม่ออก การนั่งทำงานบนเก้าอี้ทั้งวันกลายเป็นฝันร้ายที่แสนจะทรมาน
เย็นวันนั้น เมื่อรามินทร์มารับเธอที่ออฟฟิศเพื่อไปทานข้าวเย็นด้วยกันตามปกติ เขาเห็นเธอเดินกะเผลกๆ ออกมาจากตึกด้วยท่าทางเหมือนหุ่นยนต์ที่น้ำมันหมด
“เป็นอะไรไปครับ...ทำไมเดินแปลกๆ” เขาถามด้วยความเป็นห่วง แต่ในแววตากลับฉายแววขบขันอย่างปิดไม่มิด
ข้าวปั้นหันมาค้อนให้เขาหนึ่งวงโตๆ “ไม่ต้องมาถามเลยค่ะ! ไม่ใช่เพราะพี่หมอหรือไง! เมื่อวานจัดหนักซะขนาดนั้น ปั้นระบมไปทั้งตัวแล้วเนี่ย! โดยเฉพาะบนโต๊ะทำงานบ้าๆ ของพี่นั่นแหละ ตัวดีเลย!”
รามินทร์ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ “อ้าว..
