Kabak - Kısa hikaye

Kör

4 yıl sonra

Mamon ütülediği siyah gömleği dolaba astı. Bugün hava güneşliydi. Sahile inip biraz dolaşabilirdi.

“Mamon! “ aşağı kattan gelen ses ile hızla odadan çıktı.

Jason bey tekerlekli sandalyede yorgun bir halde oturuyordu. Mamon’u görünce yüzüne bir rahatlama ifadesi ilişti. Mamon bu ifadeyi her gördüğüne öldü sandığı merhameti tekrar doğradı. O adamın ona ihtiyacı vardı ve yanında olması onu mutlu ediyordu.

“Buyrun? “

Titreyen ellerini kaldırdı. Masayı işaret etti.

“İlacım. “ Mamon hızla başını salladı.

“Üzgünüm. Aklımdan çıkmış. “ hızlı adımlarla ilacı ve suyu aldı.

Jason ilacı içtiğinde, hemen etki etmiş gibi vücudu gevşedi.

“Bugün dışarı çıkmayı düşünüyordum. İsterseniz birlikte gidelim. “ bu cümleleri kurabiliyor olması onu her defasında mutlu ediyordu. Yıllar önce olsaydı... Dışarı çıkıp dolaşmayı hayal edemezdi. Yaşamı değişmişti. Karşısında ki adam ona köle gibi davranmıyordu.

“Güzel olur. “ Mamon tekerlekli sandalyeyi bahçeye çıkardı. Sahil biraz ilerideydi.

Konuşmak istiyordu ama Jason’un keyfini bozmak istemiyordu. Etraftaki kuşları izliyordu. Denizin sakin sesi geldiğinde yaklaşmış olmalıyız diye düşündü.

Eskiye gitti. Hadım edildiği gün canı nasıl yanmıştı. Vücudu ateşin içine atılmış gibiydi. Ve sadece anlık bir acı değildi. Bir ömür boyu sürecek bir acıydı. Bazı yaralar iyileşmişti ama bu hiç geçmeyecekti.

Onu Jason’a vermişlerdi. Minnettardı. Bu adam hem kendini iyi hissettiriyor hemde kaybettiği her şeyi ona geri veriyordu. Belki normal bir insandan daha kötü yaşıyordu. Hala öyleydi. Ama parasını veriyor, ona tatil günleri veriyor ve ona şevkat gösteriyordu. Ona eskiden ne olduğunu sormamıştı. Birçok hizmetçisi olmuş olmalı ve hikayelerini duymuş olmalıydı. Onun hikayesini de tahmin ediyordu.

Sahile geldiklerinde bir banka oturdu.

Hazırladığı ekmeği çıkardı ve Jason’a uzattı.

İkisi de sessizdi.

“Anlat bakalım. “

“Neyi? “

“Seni hep düşündüren şeyi. Gözlerini kaplayan hüznü. “ gülümsedi. Sözleri onu kızdırmamıştı. Bu adamın yaptığı hiçbir şey onu kızdıramazdı.

“Uzun hikaye... “

“Dinlerim. Yapacak daha iyi bir işim yok. “

Başladı anlatmaya. Bir süre sonra ne anlattığını unuttu. Saçmaladı... belki de çok duygulu anlattı. Jason hiçbir zaman duygularını belli etmezdi. O yüzden bilemedi.

“Üzüldüm. “

“Yıllar oldu. “ Jason denize çevirdi bakışlarını.

“Onları tanıyorum. “

“Evet... Beni onlar size vermişti. “

“Ondan önce de. Yakın değildik fakat yine de ara sıra görüşürdük. Maria'nın babası iş yerinden arkadaşımdı. Maria çok sıcak bir kız değil. Küçükken geldiğinde hemen eve gitmek için babasının yanından ayrılmazdı. Konuşmaz, gülmezdi eve döneceklerini söylediklerinde koşarak kapıya çıkardı. Evlendiğini duydum. Öyle bir kızın evleneceğini düşünmezdim. İsteyerek de evlenmemiş. En son haber aldığımda kör olduğunu duydum. “ Mamon ayaklandı.

“Otur. “ demesi ile tekrar oturdu.

“Bende bilmiyordum. Senin... Onu sevdiğini bilseydim. Önceden söylerdim. “

“Bir şey değişmezdi. “

“Elbette. Oralara ölmeden önce gitmek istiyorum. Annem oralıydı. Belki sende gelmek istersin. “

“Hayır. “

“Emin misin? “ başını salladı. Yıllar önce bir hata yapmıştı. Artık oraya dönmek istemiyordu. Onun evi burasıydı.

“Gidelim o zaman. “

Eve döndüler. Mamon odasına girdi. Yumuşak yatağa uzandı. O güzel gözleri artık dünyayı görmüyordu. Mamon artık unutmaya başladığı yüzü hatırlamak için yatağının altında ki resmi çıkardı. Uzun zamandır bakmıyordu.

Çizimde iyi değildi ama garip bir şekilde bu resim çok güzel olmuştu. Sarı saçları parıl parıl parlıyordu. Sevinçle ışıldayan yüzünü çok iyi bildiği için bunu resme de yansıtmıştı. Şimdi ne haldeydi?

Ayaklandı ve Jason’un odasına gitti. Adam yatakta uyuyordu. Onu uyandırmak istemiyordu. Resmi masasına koydu.

Anlayacağını biliyordu. Ona götürecekti. Dünyayı görmeyen gözleri bunu da görmeyecekti. Ama Mamon'un, Steve'in, Mohammed'in onun resmine bakarken hissettiği gibi oda içinde bir sıcaklık hissedecekti. Artık hatırlamadığı güzelliğini hala hatırlayan ve içinde tutan bir genç adamın aşkını hatırlayacaktı.

Hayal görüyordu. Hala içinde iyi ve saf biri vardı. Resme dokundu. Tekrar tekrar bakmadan odadan çıktı.

SON