EDA
Deşilen yarama tuz bastı buna ihtiyacım varmışçasına yılların birikimi Cihan ‘a isyanına karşılık isyanım. Hiçbir zaman dinmeyen inceden sızı şiddetini artırmıştı. Peşimi bırakmayan Baran beni var gücümün tükendiği an evden uzaklaştırıp sahil kenarına getirdi. Akan yaşlarımla denizin boğuşan dalgalarına avuçlarımın içine doldurduğum taşları hıncımı çıkartasıya dek fırlattım. Bir köşede sessizce öfkemi kusmamı izledi
" Eda artık sakinleş “
Elimdeki taşları aldı sakinleşmek kolaydı sanki kimsenin yanında akıtmadığım yaşlarımı. Onun yanında saklayamadım yıllardır aynı perde aynı sahne yoruldum artık.
" Eda “
Kollarının arasına aldı
“ yılların birikimiyle patladın söylemediğin içine akıttığın ne varsa anlat ta rahatla “
Kollarından sıyrıldım
“ ne istiyorsun benden? Neden düşmüyo
