สิ่งแรกที่เขาได้ยินกลับเป็นเสียงหัวเราะของเพื่อนทั้งสองคน หากเป็นเขาที่ได้ยินเรื่องของเพื่อนก็คงหัวเราะแบบนี้เหมือนกัน คนที่ไม่เคยคิดมากเรื่องผู้หญิงมาก่อนคงกลายเป็นเรื่องตลกเมื่อพูดออกมา
“จะบอกว่า มึงมีความรัก” เบรเดนถาม
“ประมาณนั้น” เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะเรียกว่าความรักได้หรือเปล่า มันอาจใช่และไม่ใช่ก็เป็นได้
“กูก็มีเรื่องจะบอกพวกมึงเหมือนกัน” เบรเดนเอ่ยกับเพื่อน ๆ “กูมีลูก สามขวบแล้วด้วยลูกชาย” เพื่อนทั้งสองมองเขาอย่างไม่เชื่อคำพูด
“มีตอนไหน?” มาธัสถามด้วยความอยากรู้ ก่อนจะนึกถึงใบหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง
“แต่กูไม่รับเป็นพ่อหรอก กูไม่ได้บอกให้มี” เขามีสีหน้าเฉยชาแต่ใครจะรู้ว่าในใจของเบรเดนตอนนี้กำลังรู้สึกเช่นไร
“ไม่รับ มึงบ้าหรือเปล่า ลูกมึงทั้งคนเลยนะ” มาธัสเอ่ยแย้งไม่คิดว่าเพื่อนจะมีนิสัยแบบนี้ แต่เบรเดนคงมีเหตุผลที่ทำแบบนั้น
“กูบอกให้ไปเอาออกตั้งแต่สี่ปีก่อน แต่เธอยังเก็บลูกเอาไว้ ไม่
