หลี่อวิ้นกุยยื่นขาหน้าทั้งสองข้างออกไปรับถังหูลู่มากัดกิน ยามนี้เขาอยากรู้ว่า ผลซานจาเคลือบน้ำตาลร้านนี้มันมีอะไรดี เหตุใดสตรีตรงหน้าจึงทำราวกับว่าไม่เคยกิน แล้วเมื่อเขากัด...พร้อมกับมองดวงหน้าของนาง
‘อืม...มันก็อร่อยดี’
หลังจากกินถังหูลู่หมด เมิ่งเจียวซินก็เดินเข้าไปถามพ่อค้าหาบเร่
“ท่านลุงเจ้าคะ คือ ข้าอยากได้ชุดบุรุษแบบสำเร็จรูปสักสองสามชุด ท่านลุงพอจะมีร้านแนะนำข้าบ้างหรือไม่เจ้าคะ?”
“มีอยู่ร้านหนึ่งตรงหัวมุมถนน ร้านนี้ขายของในราคายุติธรรมขอรับ”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ”
แล้วเมื่อเห็นเมิ่งเจียวซินเดินห่างออกมาพอสมควร หลี่อวิ้นกุยจึงเอ่ยถามอีกฝ่ายว่า
“ซินซิน เจ้าจะซื้อชุดบุรุษให้ข้าหรือ?”
“ใช่ ข้าว่าจะซื้อชุดบุรุษให้เจ้าสักสองสามชุด รองเท้า แล้วก็เสื้อคลุมขนสัตว์สักตัวน่ะ”
“เจ้าไม่ต้องซื้อให้ข้าหรอก”
“ทำไมล่ะ?”
“เวลาข้าออกเดินทาง ข้ามักจะใช้ร่างนี้ ดังนั้นของที่เจ้าพูดมามันจึงไม่จำเป็
