บทที่ 47 (1/2) : ไม่อาจอยู่ (1)

1369 Words

พอได้กลับเข้ามาอยู่เพียงลำพังในห้องพัก เมิ่งเจียวซินก็คิดไปถึงเรื่องที่ซุนเย่ผิงต้องออกเดินทางข้ามเขตแดนไปทำงานในฝั่งของเผ่ามารและเผ่าปีศาจ แล้วเมื่อนึกไปถึงท่าที และคำพูดของท่านเจ้าของหอโคมเขียวเมื่อสองวันก่อน... ในวันนั้นท่านเจ้าของหอเดินทางมาซื้อยาด้วยตัวเอง แล้วได้บ่นให้เมิ่งเจียวซินฟังว่า...ทุกปีในคืนวันพระราชสมภพของราชาปีศาจกับคืนข้ามปี ทางหอโคมเขียวของท่านจะต้องจัดเตรียมเหล่านางคณิกา เพื่อไปร่ายรำ และปรนเปรอมอบความสุขให้กับเหล่าชนชั้นสูงในเผ่ามาร ซึ่งในช่วงเวลานี้ของทุกปีทางวังราชาปีศาจจะต้องส่งคนมารับเหล่านางคณิกาไปจากหอโคมเขียวแล้ว แต่ทว่าปีนี้ทางนั้นกลับเงียบ แล้วตอนนี้...ก็เหลือไม่ถึงยี่สิบวันจะถึงคืนข้ามปี ทางวังราชาปีศาจยังไม่มีข่าวคราว หรือส่งผู้ใดมาแจ้งข่าวอะไรกับท่านเจ้าของหอเลย แล้วท่านเจ้าของหอก็ยังแอบบ่นให้เมิ่งเจียวซินฟังด้วยว่า ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาพวกชนชั้นสูง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD