ระหว่างที่รอคำตอบจากเด็กชาย เมิ่งเจียวซินก็เห็นหมิงลู่ก้มลงไปหยิบเงินของเจ้าตัวออกมาจากถุง แล้วในขณะที่หมิงลู่เงยหน้าขึ้นมามองทางพวกนาง เมิ่งเจียวซินจึงรีบส่ายหน้าให้กับอีกฝ่ายทันที
“ข้าจะเข้าไปหาของป่ามาขาย แล้วข้าก็จะไปหารับจ้างทำงานตามโรงเตี๊ยมในตลาดด้วยขอรับ ข้ารับรองว่า...ไม่เกินห้าวัน ข้าจะนำเงินค่ารักษากับค่ายามาจ่ายให้คุณหนูเมิ่งได้แน่นอนขอรับ”
เมิ่งเจียวซินมองสายตาที่แสดงให้เห็นถึงความซื่อตรงและความแน่วแน่ของเด็กชายตรงหน้า ก่อนที่นางจะเบนสายตาของตนเองไปมองทางปิงเหยา ซึ่งยามนี้อีกฝ่ายกำลังนั่งน้ำตาคลอมองมาที่นาง
คงด้วยเพราะความทรงจำจากร่างนี้ที่เมิ่งเจียวซินได้รับมา สิ่งที่นางรับรู้เกี่ยวกับสองพี่น้องตรงหน้า ยามนี้มันจึงทำให้นางคิดอยากจะช่วยเหลืออีกฝ่าย... แล้วนางก็นึกไปถึงวิธีบางอย่างขึ้นมาได้
จากนั้นเมิ่งเจียวซินจึงเดินไปวางห่อยาในมือลงบนโต๊ะกลมกลางห้อง ก่อนจะหันไปชวนหมิงล
