หลังจากได้ของใช้ และชุดบุรุษบิดาเจ้าของร่างนี้ที่พอจะนำไปให้เจ้าลูกกระรอกหยิบยืมเอาไปใช้ได้ชั่วคราวแล้ว เมิ่งเจียวซินก็เดินกลับไปยังห้องพักของตนเอง แล้วนำของทั้งหมดเข้าไปวางไว้ที่โต๊ะกลมกลางห้อง ก่อนจะกลับออกมา แล้วเดินไปลากเก้าอี้ในห้องโถงมาใช้นั่งรอที่บริเวณหน้าห้องพักของนาง จนเวลาผ่านล่วงเลยไปได้สักพัก เมิ่งเจียวซินก็ได้ยินเสียงเรียกของเด็กหนุ่ม
“ข้าแต่งกายเสร็จแล้ว”
“เช่นนั้นข้าขอเข้าไปนะ” ไม่มีเสียงตอบรับ เมิ่งเจียวซินจึงตัดสินใจเปิดประตูแล้วก้าวเท้าเข้าไปในห้อง พร้อมกับคิดในใจว่า...
‘เหตุใดข้าจึงเริ่มรู้สึกว่าห้องพักห้องนี้ มันไม่ใช่ห้องของข้าอีกต่อไปแล้วล่ะ!’
เมิ่งเจียวซินเมื่อกลับเข้าไปในห้อง นางก็เห็นเด็กหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะกลมกลางห้อง นางจึงเดินตรงเข้าไปหยิบตำราพร้อมกับสมุดบันทึกที่นางเตรียมเอาไว้พูดคุยกับอีกฝ่ายบนโต๊ะเขียนหนังสือ จากนั้นนางก็หอบเอาของทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งที่
