“ขอบคุณที่เดินมาส่งนะเจ้าคะ ข้าฝากบอกพี่ชายฟางด้วยว่า ขอให้หายเร็ว ๆ”
“ได้” หมิงลู่ตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้กับเมิ่งเจียวซิน จากนั้นเขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลก ๆ อีกครั้ง
“ไว้เจอกันใหม่นะเจียวซิน”
“อืม”
“เจ้ารีบเข้าเรือนเถิด พวกข้าจะไปแล้ว”
เมิ่งเจียวซินทำเพียงพยักหน้าตอบหมิงลู่ ก่อนจะหันหลัง แล้วเดินเข้าเรือนของตนเอง
หมิงลู่ยืนมองส่งเมิ่งเจียวซิน แล้วเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินเข้าเรือนไปแล้ว เขาก็เดินนำน้องสาวไปทางเรือนของพวกตนต่อ
“มองไม่วางตาเลยนะเจ้าคะ” หมิงจิวเอ่ยเย้าผู้เป็นพี่ชาย
“เจ้านี่!” หมิงลู่ส่ายหน้าเบา ๆ เขาเริ่มรู้สึกตนเองคิดผิดที่วันนั้นยอมบอกหมิงจิวว่า เขาเริ่มมีใจให้กับเมิ่งเจียวซิน
เมื่อเดินเข้ามาถึงด้านในเรือน เมิ่งเจียวซินก็ย่อตัวลงเล็กน้อย เพื่อให้เจ้าลูกกระรอกไต่ลงไปจากไหล่ของนางได้สะดวกขึ้น
“กุยกุย เจ้าเข้าไปจัดการดูแลตัวเองในห้องพักเถิด เดี๋ยวข้าจะไปเก็บสมุนไพรที
