Pagpasok na pagpasok namin ni Jai, nasa tabi ng hagdanan nakatayo si Jayar. Mukhang alam yata niyang dito ako dumidiretso.
Madilim ang kanyang anyo at nakapamulsa siya sa business suit niyang hindi pa nahuhubad habang nakatutuk sa'min direksyon.
Nag-iwas ako ng tingin. Wala siyang karapatan magalit. Dahil kung meron man dapat magalit dito, ako iyon.
Masayang tumakbo ang bata patungo sa kanya at nag-kwento sa buong maghapon namin ginawa. Pero wala pa rin nagbago sa kanyang ekspresyon.
Nagkunwari akong hindi siya nakita. Dumiretso ako sa hagdanan kahit nando'n siya nakatayo at nilagpasan siya. Mas gugustuhin ko pang magtago sa'kin kwarto kesa makita ang mukha niya! Mas lalo lang akong nasasaktan.
"Damn! Anong oras na? Tama bang iuwi ng ganitong oras ang bata! Hindi ka man lang nagpaalam
