ครวญเสียงเจ้า

ตอนที่ 1/1 ประมูลราตรี

ด้านฝูจิ้นหง คุณชายรองสกุลฝูกลับนั่งยิ้มสบายใจเฉิบบนชั้นรับรองสำหรับแขกพิเศษอย่างสบายอารมณ์ ขณะดวงตาคมลอบจ้องมองความชุลมุนวุ่นวายด้านล่างเงียบๆ

“หอพิณสวรรค์นี่ช่างทำให้ข้ารู้สึกตื่นเต้นทุกคราที่มาเยือนเสียจริงๆ ดี! ข้าอยากจะรู้นักว่ากฎกติกาที่ว่าคืออะไร หึๆ ข้าชักรู้สึกเนื้อเต้นจนแทบจะทนไม่ไหวแล้วสิ” นัยน์ตาสีเข้มเปล่งประกายแพรวพราว ก่อนที่มือเรียวงามจะยกจอกสุราชั้นหนึ่งกระดกดื่มอย่างชอบใจ

เมื่อเหตุการณ์กลับคืนสู่ความสงบ จางลี่ก็เปล่งเสียงแหบแหลมของนางประกาศกติกาการประมูลพรหมจรรย์ของสาวงามแดนเหนืออีกครั้ง

“ทุกท่านก็ย่อมรู้ดีว่าหอพิณสวรรค์ของพวกเราไม่เคยขาดเงินทอง กฎกติกาทุกอย่างสำหรับราตรีแรกของพวกนาง ข้าจางลี่ย่อมให้ศิษย์แก่พวกนางในการเลือกตั้งแต่ต้น ที่ผ่านมาการประมูลราตรีแรกที่ใช้เงินทอง ล้วนแต่เป็นสิ่งที่พวกนางเรียกร้อง ทว่าในครานี้หญิงงามจากแดนเหนือผู้นี้หาได้ขาดเงินทองดั่งกาลก่อนไม่ ตรงกันข้าม เหม่ยลี่เปรียบดั่งไข่มุกเม็ดงามเพียงหนึ่งที่มีเพียบพร้อมทุกอย่าง นางมีทั้งความสามารถและเงินตรา จะขาดก็แต่เพียงบุรุษผู้มากความสามารถมาเคียงข้างกาย…”

“จางลี่เจ้าพูดพอหรือยัง ที่ข้ามาที่หอพิณสวรรค์ของเจ้าเพื่อมาหาความสำราญ หาใช่ฟังคำเจ้าบ่นเป็นยายแก่เช่นนี้ รีบๆ เข้าเรื่องเถอะ!” ชายหนุ่มหนึ่งในกลุ่มผู้แสวงราตรีแรกของบุปผางามรีบแย้งอย่างเหลือทน ด้วยเพราะแรงกำหนัดในหญิงงามที่เริ่มปะทุจนแกนกายของเขาเริ่มเจ็บปวดเสียจนแทบจะทนไม่ไหว

เมื่อมีหนึ่งเสียงแย้งขึ้น เสียงอื่นๆ ของเหล่าบุรุษนักรักย่อมพากันตะโกนโหวกเหวกกันเสียงดัง ต่างก็เรียกร้องอยากยลโฉมบุปผางามกันถ้วนหน้า

ทว่าด้านฝูจิ้นหงคิ้วรูปดาบกลับขมวดมุ่นเข้าหากัน มีคณิกานางใดบ้างที่ไม่ปรารถนาในชื่อเสียงเงินทอง ขอแค่เพียงคนรู้ใจรึ? ช่างเป็นสตรีที่แปลกประหลาดและน่าสนใจยิ่งนัก

“หลี่จวิน ข้าชักรู้สึกสนใจหญิงงามจากแดนเหนื่อผู้นี้เสียแล้วสิ ตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่เคยพานพบสตรีนางใดที่ไม่หิวกระหายใคร่ในลาภยศและชื่อเสียงเงินตราเลยสักนางเดียว เจ้าว่านางจะเข้ากับข้าได้หรือไม่…” ฝูจิ้นหงเอ่ยถามองครักษ์ข้างกาย นิ้วมือเรียวงามเคาะลงที่โต๊ะไม้อย่างต้องการใช้ความคิด

“จะเข้ากันได้หรือไม่…เมื่อถึงเวลาท่านก็ย่อมรู้เอง” หลี่จวินเอ่ยเสียงเรียบ นัยน์ตาคมจ้องลงไปเบื้องล่างอย่างลุ้นระทึกเฉกเช่นเดียวกับผู้เป็นนาย

ในวินาทีที่แสนรอคอย แม่เล้าจางลี่ก็เริ่มประกาศเสียงดังพร้อมกับบอกกติกาการประมูลราตรีแรกในครั้งนี้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“สุราแดนเหนือฤทธิ์แรงผลาญใจคน เพื่อเฟ้นหาผู้ที่เป็นหนึ่งไร้พ่าย กี่หมื่นจอกไม่เมามาย” สิ้นคำประกาศของจางลี่ เล่นเอาบรรดาบุรุษผู้มากรักมากมายถึงกับยืนนิ่งอึ้งไปตามๆ กัน เพราะความหมายของกฎกติกาในข้อนี้ก็คือ ผู้ที่คอแข็งมากที่สุดย่อมได้หญิงงามไปครอบครองนั่นเอง

“เจ้าหมายความว่า…ผู้ที่ชนะในการดื่มเหล้าคือผู้ที่สามารถครอบครองหญิงงามใช่หรือไม่?” ชายหนุ่มรูปร่างคล้ายบัณฑิตร้องถามขึ้น

“ไม่ผิด! แต่สุราแดนเหนือที่ใช้สำหรับกติกาในครั้งนี้หาใช่สุราธรรมดาทั่วไปไม่ แต่เป็น ‘บุปผาทิวา’ ยอดสุราจากแดนเหนือที่ขึ้นชื่อว่า ‘สุราปราบเซียน’ ท่านเคยได้ยินหรือไม่?”

“สุราปราบเซียน!!!” เหล่าบรรดาบุรุษผู้หื่นกระหายใคร่ต่างร่างแข็งค้างมึนงง

ด้านฝูจิ้นหงที่นั่งอยู่บนชั้นพิเศษพลันเอ่ยขึ้น “บุปผาทิวาใคร่รักใคร่ชิงชัง หนึ่งจอกนั้นเปรียบเสมือนยาพิษในคราบยาอายุวัฒนะ หากเป็นคนธรรมดาดื่มไปเพียงนิดลิ้นอาจจะชาพูดไม่ได้เป็นวันๆ ทว่าหากเป็นเจ้าสุราคอทองแดง เพียงกระดกไปหนึ่งจอก หากร่างกายไม่แข็งแรงพอ อาจจะเป็นอัมพาตนานนับเดือน หรือเผลอๆ นานแรมปี และหากคนผู้นั้นเป็นยอดฝีมือฝึกกำลังภายใน เพียงหนึ่งไหอาจจะทำให้เสียวรยุทธไปอย่างถาวร หรือไม่แน่อาจจะพิการได้ ทว่าข้อดีของบุปผาทิวาย่อมมีอย่างแน่นอน แต่ข้อดีนั้นใต้หล้านี้ล้วนน้อยนักที่จะมีคนปราบเจ้าเหล้าไหนี้ได้ นอกเสียจากว่า…”

“ว่าอะไรคุณชายฝู?” บรรดาเหล่าบุรุษที่อยู่ด้านล่างต่างพร้อมใจกันเอ่ยถามชายหนุ่มเป็นเสียงเดียวกัน

“ข้าไม่บอก ฮ่าๆ” ใบหน้าหล่อเหลาเปื้อนยิ้มอย่างผู้กำชัยชนะ แม้ว่าหัวใจหลักของสุราปราบเซียนนี้จะมีเพียง ตังกุย โต่วต๋ง และหกเหล็ง สมุนไพรธรรมดาที่มีอยู่ดาษดื่น ทว่ากรรมวิธีการหมักบ่มและผลิตกลับไม่ธรรมดาเลยจริงๆ แม้ว่าแดนเหนือจะมีสุราชนิดนี้วางขายอยู่มากมาย ทว่าผู้ที่สามารถหมักสุราไหนี้ได้สำเร็จย่อมมีน้อยนิดราวหยิบมือ เพราะฉะนั้น สรรพคุณที่เขาพรรณนามาข้างต้นย่อมไม่ผิด แต่ว่าฤทธิ์ของสุราบุปผาทิวาจะเป็นดั่งตำราที่เคยเขียนกล่าวอ้างไว้หรือไม่นั้น มีเพียงพิสูจน์เท่านั้นถึงจะรู้ได้ กลัวแต่ว่าจะเป็นเพียงเหล้าปลุกกำหนัดชนิดลืมฟ้าลืมดินเสียมากกว่า หึๆ

ฟังอยู่นานจางลี่แม่เล้าแห่งหอพิณสวรรค์พลันระเบิดหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆ คุณชายฝู เหตุใดท่านต้องเขียนเสือกระดาษพูดขู่ขวัญให้ผู้อื่นรู้สึกหวาดกลัวด้วยเจ้าคะ แม้ว่าคนเมืองหลิวหยางของเราจะไม่รู้จักบุปผาทิวา แต่ตัวข้าย่อมรู้จักเหล้าชนิดนี้เป็นอย่างดี คำเล่าลือเกี่ยวกับสรรพคุณของสุราชนิดนี้คุณชายฝูย่อมพูดไม่ผิด ทว่าในแดนเหนือมีผู้ใดบ้างสามารถหมักเหล้าบุปผาทิวานี้ให้ได้สรรพคุณเช่นที่ท่านกล่าวมาไม่ จะมีก็แต่สรรพคุณที่ช่วยให้มีกำลังวังชาสำหรับศึกรักบนเตียงเสียมากกว่ากระมัง ที่จะทำให้คนผู้นั้นผอมแห้งหมดแรงเพราะเสียน้ำเยอะ…”

“ดี! ข้าเอาด้วย” หนึ่งในบุรุษใคร่บุปผางามร้องสู้หลังจากเสียขวัญไปก่อนหน้านี้

“ข้าก็เอาด้วย / ข้าก็เอาด้วยๆ / ข้าเอาด้วย…” หลายๆ เสียงต่างก็ตะโกนก้องเสียงดัง เหล่าคุณชายมากรักต่างคน ต่างก็ไม่ยอมพ่ายแพ้ในศึกชิงนางครั้งนี้เป็นแน่แท้

ในขณะที่ด้านล่างเต็มไปด้วยพลังเสียงของเหล่าคุณชายผู้มากตัณหา เบื้องบนชั้นสองของหอพิณสวรรค์ คุณชายเจ้าสำราญอย่างฝูจิ้นหงกลับดูสนุกสนานอารมณ์ดียิ่งนัก

“คุณชาย เหตุใดท่านถึงได้ชอบกลั่นแกล้งผู้อื่นนักนะ ท่านก็รู้ดีไม่ใช่หรือว่าบุปผาทิวาหาใช่ยาปลุกกำหนัดเพียงอย่างเดียว หากคนผู้นั้นคอไม่แข็งพอ ข้าเกรงว่าสามวันเป็นอย่างต่ำที่จะฟื้นตื่นขึ้นมาได้ ท่านนี่ช่างชั่วร้ายได้เสมอต้นเสมอปลายเลยจริงๆ นะขอรับ” หลี่จวินยังไม่วายที่จะแอบแดกดันผู้เป็นนายเช่นเคย

“หึๆ สุราดีย่อมร้อนแรงเป็นธรรมดา ฮ่าๆ” นัยน์ตาสีเข้มพลันเปล่งประกายใคร่กระหายเหลือทน