ตอนที่ 10/1 มิอาจหวนคืน

1266 Words

‘อะ…อูย…ข้าขอร้องล่ะ ข้าทรมานจวนเจียดจะขาดใจตายอยู่แล้ว…’ ใบหน้างามเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อชโลมใบหน้า ดวงตางดงามดุจหงส์ถูกตัณหาครอบงำจนแดงก่ำทุกข์ทรมาน นางรู้สึกอยากจะกลั้นใจตายไปเสียเดี๋ยวนี้ หากแต่บุรุษเบื้องหน้ากลับเคี่ยวกรำจนร่างของจางลี่แทบจะละลายหายไปในอากาศ ‘ได้สิ หึๆ’ เมื่อทรมานสาวงามจนร่างกายสั่นระริกหนำใจ น้ำหวานใสๆ ไหลบ่าเต็มนองเตียง ลิ้นหยาบโลนตวัดเลียกลีบปาก ช่างเหิมเกริมและยโสโอหังนัก นิ้วหยาบโลนกระชากเรียวขางามให้ฉีกอ้าออก เรียกเสียงครางและเสียงสูดหายใจจากร่างอรชรอีกครั้ง ดวงตาหยาบโลนโลมเลียทั่วทุกสัดส่วน ความแข็งแกร่งเบื้องล่างพร้อมท้ารบไร้ปราชัย ผิวกายงดงามหอมกรุ่นช่วยกระตุ้นเจ้างูยักษ์ผงกหัวสู้ ร่องบุปผางามอาบไล้ไปด้วยความฉ่ำชื้นชวนให้มุดเข้าไปยิ่งนัก ‘เจ้าดูสิ เจ้ามังกรของข้ามันแทบอยากมุดเข้าไปในถ้ำจวนจะทนไม่ไหวแล้ว’ เรือนกายกำยำเปลือยเปล่าไปด้วยมัดกล้าม ความแข็งแกร่งความ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD