ณ เรือนเมฆา…
หลี่จวินจ้องมองใบหน้าซีดเซียวของผู้เป็นนายเงียบๆ หลังจากรายงานเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายในหอพิณสวรรค์ในช่วงที่ฝูจิ้นหงได้รับบาดเจ็บ ใบหน้าหล่อเหล่าผอมซูบจนน่าใจหาย มีเพียงนัยน์ตาสีเข้มของเขาเท่านั้น ที่ยังคงฉายแววกระจ่างชัดแม้จะผ่านคืนวันที่เจ็บปวดเจียนตาย
“ที่ผ่านมาข้าให้โอกาสนางมามากจริงๆ หากไม่ใช่เพราะข้าติดค้างนาง จางลี่คงไม่กลายเป็นสตรีใจดำอำมหิตเช่นนี้ ทุกอย่างล้วนเกิดเพราะข้าเป็นตัวต้นเหตุจริงๆ” ใบหน้าหล่อเหลาเผยอาการเหนื่อยล้าและรู้สึกอับจนหนทาง
“คุณชาย ท่านจะให้ข้าทำอย่างไรต่อไปดีขอรับ” หลี่จวินเองก็รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย เพราะบุรุษที่คอยชักใยจางลี่อยู่เบื้องก็หลังคือตัวเขาเอง ที่คอยใช้หน้ากากหนังมนุษย์คอยสับเปลี่ยนเป็นผู้นั้นทีผู้นี้ทีตามคำสั่งผู้เป็นนาย ไม่ว่าจะเป็นลู่เจ๋อ เหม่ยเหม่ย หรือแม้แต่จะเป็นชายหนุ่มหยาบกร้านที่ครอบครองเรือนร่างของจางลี่ในราตรีแรกที่นาง
