ภายในห้องหับหรูหราในหอพิณสวรรค์ กระแสลมเย็นๆ พัดหอบผ่านม่านหน้าต่างซึ่งติดกับทะเลสาบชวนให้รู้สึกเย็นสบายอย่างบอกไม่ถูก ทว่าร่างงดงามที่นอนบนเตียงไม้หอมชั้นเลิศกลับยังคงพริ้มตาหลับอย่างไม่รู้สึกรู้สาใดๆ ใบหน้างดงามดุจหยกสลักยังคงเป็นเช่นบุปผางดงามหลับใหลอยู่เช่นนั้น
“คุณหนู เมื่อไหร่ท่านจะฟื้นตื่นขึ้นมาสักทีเจ้าคะ” หยาดน้ำใสๆ ไหลหยดลงนิ้วมืองามของผู้เป็นนาย เจียวลู่ปาดน้ำตาของนางทิ้งพลางจ้องมองจูจื่อรั่วด้วยความปวดใจ
ในคืนนั้น คุณชายแซ่ฝูผู้นั้นอุ้มคุณหนูของนางขึ้นมาจากริมชายหาดด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือด เพียงไม่นานฝูจิ้นหงก็ล้มลงหมดสติไปเช่นเดียวกันกับคุณหนูของนาง จากคำบอกเล่าของแม่เล้าจาง คุณชายแซ่ฝูผู้นั้นอาการบาดเจ็บสาหัส ร่างกายบอบช้ำภายในเพราะต้องต่อสู้กับคลื่นทะเลสาบที่บ้าคลั่งเพื่อปกป้องคุณหนูของนาง สายลมผนวกคลื่นดุจดั่งแส้ไร้รูปฟาดลงบนผิวกายของฝูจิ้นหงจนบาดเจ็บสาหัส ทว่าร่างกา
