EP06 พวกมึงต้องได้กัน! (1)
1638 Words
EP06 พวกมึงต้องได้กัน! (1)
Iris’ Part
"อย่าดื่มเยอะเซนน์เดี๋ยวขับกลับไม่ไหว"
ฉันปรามคนที่นั่งกระดกแอลกอฮอล์เข้าปากต่อกันหลายช็อต ตั้งแต่มาถึงมันกระดกไปกี่แก้วแล้วก็ไม่รู้
"อืม อยากดูดบุหรี่วะ" เซนน์พูดออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันเหมือนขออนุญาตกันทางอ้อม ฉันรู้ว่าเวลาดื่มเซนน์มันชอบสูบบุหรี่พอเริ่มกรึ่มทีไรแบบนี้ทุกที แต่ไม่ต้องมามองด้วยสายตาอ้อนวอนหรอกนะ
ไม่ยอมให้สูบหรอก
"เอามั้ย?"
"ไม่เอา เซนน์เลิกสูบบุหรี่แล้ว!" เนออนยื่นบุหรี่ให้เซนน์ซึ่งมันกำลังจะรับเอาจากเพื่อนแล้วแต่โดนฉันปัดมือออกซะก่อน
"เลิกจริงเหรอวะไอ้เซนน์?" พวกเพื่อนเซนน์ถามอย่างไม่เชื่อหูว่าเซนน์เลิกบุหรี่แล้วจริงๆ ทำเอาเจ้าตัวอึกอักไม่ยอมตอบจนฉันต้องมองด้วยสายตากดดัน อย่าคิดว่าไม่รู้ทันนะถ้าฉันเผลอเดี๋ยวก็แอบไปสูบอีก ต้องบอกเพื่อนมันไว้จะได้ไม่ชวนมันสูบอีก
"เออ! กูเลิกแล้วโดนหมาบังคับ" พอโดนฉันจ้องกดดันเข้ามากๆ เซนน์ก็เลยยอมตอบเพื่อนไป
หมางั้นเหรอ? สงสัยอยากโดนหมากัดนะไอ้บ้านี่ ปากดีนัก
“เฮ้ย เป็นไปได้ว่ะคนอย่างไอ้เซนน์เลิกบุหรี่"
"กูว่าเรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ"
“แดกๆ ไปพวกมึงไม่ต้องเสือกเรื่องของกู”
ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเซนน์นี่ดูจะเป็นเรื่องน่าสนใจของเพื่อนไปซะหมด แม้แต่เรื่องเลิกสูบบุหรี่ก็ยังไม่เว้นจะต้องสงสัยให้ได้ ยอมเลยๆ
"ไอ...ขอมวนหนึ่งดิ อยากอะ" พูดกับเพื่อนจบเซนน์ก็หันมากระซิบขอฉันเสียงออดอ้อน ทีเมื่อกี้นี้เสียงแข็งเชียวนะ
"ไม่!"
"นะครับไอริส~ เดี๋ยวสูบแล้วเคี้ยวหมากฝรั่งดับกลิ่นก็ได้" ฉันกอดอกเชิดหน้าใส่มัน ยังไงก็ไม่ยอมหรอกไม่ต้องมาอ้อนเลย
“กูเสี้ยนอะขอเถอะนะๆ”
“เฮ้อ งั้นมานี่!"
ฉันลุกขึ้นดึงแขนเซนน์แล้วลากมันให้เดินตามออกมาท่ามกลางสายตางุนงงของเพื่อนๆ
"จะไปไหนกันวะ?" เชอรี่ถาม
"เดี๋ยวมาๆ"
ฉันหันไปบอกเพื่อนๆ แล้วลากเซนน์เดินดุ่มๆ ฝ่าฝูงคนออกไปอย่างรีบร้อน เซนน์ก็ยอมเดินตามอย่างว่าง่ายแม้จะไม่รู้ว่าฉันจะพาออกไปไหนก็เถอะ
“เมื่อกี้มันกระซิบไรกันไม่รู้” หลังจากไอริสดึงแขนเซนน์ให้เดินตามออกไปเนออนก็เกาหัวมองตามทั้งคู่อย่างงงๆ ไอ้เพื่อนรักคู่นี้ทำตัวมีลับลมคมในชะมัด
"ไม่ต้องห่วงค่ะเรื่องนี้จะไม่รอดพ้นจากสายตาเราแน่ เดี๋ยวเชอรี่ตามไปเองค่ะหนุ่มๆ"
พูดจบเชอรี่ก็รีบลุกเดินตามไอริสกับเซนน์ออกไปทันที
หึ จะไปแอบทำอะไรกันคิดว่าเชอรี่คนนี้จะปล่อยผ่านเหรอ เรื่องนี้มันต้องใส่ใจ
.
.
"มาทำไมตรงนะ...อุ๊บส์"
เซนน์ที่โดนฉันลากมาที่บันไดหนีไฟยังถามไม่ทันจบก็โดนฉันประกบปากจูบลงไปเสียก่อน เซนน์ตกใจในตอนแรกที่โดนฉันจูบแต่ผ่านไปสักพักคนตัวโตก็จูบตอบฉันกลับมาอย่างร้อนแรง เซนน์พยายามสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉันแล้วดูดดึงเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นกับลิ้นฉันอย่างเอาแต่ใจ เราสองคนยืนจูบแลกลมหายใจกันอยู่นานหลายนาทีจนฉันเริ่มหายใจไม่ทันจึงผลักอกมันออกเบาๆ
“จูบทำไมเนี่ย?"
เซนน์ถามหลังจากที่ถอนจูบออกแต่ก็ยังกอดเอวฉันไว้หลวมๆ ฉันเห็นนะว่าหูมันแดงด้วยอะ
อาการนี้เขินชัดๆ เวลามันเขินมันชอบหูแดงน่ะ แล้วมาถามว่าฉันจูบทำไมแต่หน้านี่ดูพอใจจนเก็บไม่มิดเลยนะ
"ก็ดูดปากกูแทนบุหรี่ไง" ฉันตอบมัน ในเมื่อมันอยากสูบบุหรี่นักฉันก็เลยลากมันออกมาทำตามข้อตกลงของเราทันที ถ้าดูดปากฉันแล้วมันห้ามสูบบุหรี่!
"มึงจริงจังมากอะไอ กูขอแค่มวนเดียวเอง" คนตัวสูงขมวดคิ้วยุ่งอย่างหงุดหงิด ถ้าทำไม่ได้แล้วจะมารับปากตั้งแต่แรกทำไมล่ะพอไม่ให้ก็มาอารมณ์เสียใส่ ไอ้บ้านี่
"ไม่รู้แหละ ไม่ให้สูบ!"
"เอาแต่ใจชิบหาย"
"งั้นกูให้มึงสูบได้มวนหนึ่ง แต่มึงต้องยอมให้กูกินเหล้าแลกกัน"
ฉันต่อรองบ้าง ที่มันยังห้ามนั่นห้ามนี่ฉันได้เลยถ้าอยากสูบก็ต้องแลกกันแฟร์ๆ ไปเลย เอาดิ
"ไม่มีทาง!" แต่เซนน์ก็คือเซนน์มันไม่ยอมให้ฉันดื่มอยู่ดีเพราะฉะนั้นก็...
"งั้นมึงก็ห้ามสูบ จบแยก!" ฉันกำลังหมุนตัวเพื่อจะเดินกลับไปที่โต๊ะหลังจากที่เราตกลงกับเสร็จแต่โดนเซนน์รั้งเอวเอาไว้ซะก่อน
"เดี๋ยวดิ กูยังอยากบุหรี่อยู่เลย"
"แล้ว?"
"ก็ให้กูดูดปากมึงอีกไง"
"อ๊ะ อื้อ~”
ดูดกันจนปากเปื่อยไปเลยจ้า! เชอรี่ที่แอบมองสองเพื่อนรักกำลังยืนจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ได้แต่หัวเราะคิกคักถูกใจ ไม่ลืมแชะภาพไว้เป็นหลักฐานมัดตัวแล้วรีบเดินกลับไปที่โต๊ะทันทีก่อนที่จะสองคนนั้นจะรู้ตัว
คอยดูว่ามีหลักฐานขนาดนี้แล้วพวกมึงจะยังบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกันอีกมั้ย!
หลังจากที่ฉันกับเซนน์กลับมาที่โต๊ะก็โดนเพื่อนๆ มองด้วยสายตาแปลกๆ แต่เซนน์กลับทำเป็นไม่สนใจเอนตัวพิงโซฟาม้วนปลายผมฉันเล่นอย่างสบายอารมณ์ ไม่เหมือนคนที่อารมณ์เสียเพราะไม่ได้สูบบุหรี่ก่อนหน้านี้เลยสักนิด
ก็มันเล่นสูบฉันแทนไปซะเยอะเลยน่ะสิ จูบฉันเอาเป็นเอาตายอย่างกับคนตายอดตายอยากจนฉันแสบปากไปหมดพรุ่งนี้ปากต้องเจ่อแน่ๆ เลย ฮือ
ตืด ตืด~
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อมันแจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความเข้ามาดูชื่อคนส่งก็เห็นว่าเป็นเชอรี่ อยู่ใกล้กันแค่นี้จะส่งมาทำไมก็ไม่รู้ พอฉันไม่ยอมเปิดอ่านมันก็ส่งสายตาให้ฉันเปิดอ่านข้อความมันให้ได้
Cherry
Cherry sent a photo (รูปไอริสกับเซนต์แอบจูบกันตรงบันไดหนีไฟ)
Cherry: กูเพิ่งรู้ว่าเพื่อนกันจูบกันได้ดั๊วะ
Read
Cherry: อย่ามาอ่านแล้วไม่ตอบนะอิไอ เล่า!!!!!
Iris: ก็ไม่มีอะไร ให้มันดูดปากกูแทนบุหรี่เฉยๆ
Cherry: ได้หรอ!!! แบบนี้ก็ได้หรอไอริส????
Iris: ทำไมอะก็ปกติปะ
Cherry: ปกติมาก ต่อไปพวกมึงคงเอากันเป็นเรื่องปกติสินะ เคๆ
Iris: มึงจะบ้าเหรอเพื่อนที่ไหนเค้าเอากัน
Cherry: ถือว่ายังมีสติ แต่มึงคงลืมว่าไม่มีเพื่อนที่ไหนเค้าดูดปากกันเหมือนกัน!
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเชอรี่ที่ส่งรูปฉันยืนจูบกับเซนน์มา มันไปเอารูปนี้มาจากไหนหรือมันแอบตามฉันไป ร้ายนักนะ!
แต่แล้วยังไง ทำไมเพื่อนจะจูบกันไม่ได้อะอยู่เมืองนอกเพื่อนกันจูบกันเยอะแยะเหอะ ก็เป็นเรื่องปกตินี่นาฉันกับเซนน์สนิทกันมากจูบกันได้ไม่เห็นแปลก
พวกมึงต้องได้กัน (4)
Cherry: ได้เวลาแล้วหนุ่มๆ จัดการเลย
Read 3
"เซนน์พวกกูมีเรื่องให้ช่วยออกไปคุยกันแป๊บหนึ่งดิ"
พอได้รับสัญญาณจากเชอรี่เนออนก็ตีหน้าเครียดเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเซนน์ตามแผนที่วางกันไว้ทันที
"ช่วยอะไรวะ?"
ชายหนุ่มผู้ไม่รู้ชะตากรรมที่กำลังเล่นผมคลอเคลียยัยตัวเล็กในอ้อมแขนถามเพื่อนอย่างสงสัย ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเนออนทำหน้าเครียดว่าจะกวนตีนเพื่อนสักหน่อยก็ทำไม่ลง
"มึงเข้าใจคำว่าเรื่องส่วนตัวมั้ยออกไปคุยข้างนอก" เนออนพูดชัดๆ ว่าเรื่องส่วนตัวแต่เซนน์ก็ยังไม่ยอมลุก หันไปมองหน้าไอริสอย่างเป็นห่วงไม่อยากปล่อยไว้กลัวคนตัวเล็กโดนผู้ชายเข้ามาจีบ วันนี้ยัยตัวดีแต่งหน้ามาอีกสวยกว่าปกติขึ้นเป็นกอง นี่ขนาดเขาคลอเคลียไอริสไม่ห่างไอ้พวกผู้ชายโต๊ะตรงข้ามมันยังไม่หยุดมองไอริสเลย
“ไปเหอะเดี๋ยวกูดูให้ ไม่ยอมให้เมียมึงดื่มเหล้าหรอกกูก็เข็ดเหมือนกัน" แต่เหมือนเชอรี่จะเข้าใจว่าเซนน์กลัวไอริสดื่มเหล้าจึงพูดออกไปแบบนั้น
ถ้าเชอรี่รับปากจะดูให้ก็ไว้ใจได้ล่ะมั้ง
"เออๆ เดี๋ยวมานะ"
"อื้อ~" เซนน์พูดกับเพื่อนก่อนจะหันมาบอกคนตัวเล็กพร้อมกับลูบหัวไอริสเบาๆ อย่างอาลัยอาวรณ์จนเพื่อนๆ ต้องแอบมองบนกันรอบที่ล้าน
ขนาดผัวกูยังไม่ละมุนกับกูขนาดนี้เลยอะ รำคาญ! (เชอรี่คิด)
หลังจากนั้นหนุ่มๆ ก็เดินออกไป (แกล้ง) คุยธุระกันที่ลานจอดรถหน้าร้าน ตอนนี้ที่โต๊ะจึงเหลือแค่เชอรี่กับไอริสเท่านั้น
“ส่วนมึงน่ะมานี่ มาให้กูซักเดี๋ยวนี้นังตัวดี มึงกับเซนน์ชอบกันใช่มั้ย?"
- Writer
