โมกข์เข้าใจแล้วว่าความแค้นไม่ได้ทำให้ชีวิตเขาดีขึ้นหรือว่ามีความสุข กลับมีแต่ความขุ่นข้องหมองใจ และทำในสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรลงไป อย่าให้เขารู้ในวันที่สายเกินไปเลย
โมกข์กับเสี่ยมงคลรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน..1ชั่วโมงผ่านไป.. 2ชั่วโมงผ่านไป.. โมกข์ยังคงเดินไปเดินมาได้แต่โทษตัวเองและภาวนาขอให้ลดากับลูกปลอดภัย
“อย่าเป็นอะไรนะยัยตัวแสบ ฉันมีเรื่องอยากจะพูด อยากจะบอก อยากจะเล่าให้เธอฟังมากมาย เธอกับลูกจะต้องอยู่ฟังฉันนะ ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ..”
จนกระทั่งเวลาผ่านไป 3ชั่วโมง..หมอก็เปิดประตูออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยหน้าตาเคร่งเครียด...
"ญาติของคุณเก็จลดาใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับ! ผมเป็นพ่อ และนี่..สามีของลูกสาวผม" มงคลเอ่ยออกมาแล้วหันไปทางโมกข์ที่ยืนลุ้นรอฟังผลการรักษาจากหมอ
“ตอนนี้อาการบาดเจ็บของคุณเก็จลดาจากการถูกกระแทกอย่างรุนแรงจนมีผลกระทบกระเทือนต่อทารกใ
