หลังจากวันนั้น อรอินทร์ก็เริ่มปรับตัวให้เข้ากับการทำงานกับปวีร์ พร้อมกับต้องเป็นไม้กันหมาให้เขาด้วย ทุกเที่ยง เธอต้องไปทานข้าวกับเขา โดยที่เธอจะลากพี่สาวไปด้วยทุกครั้ง ทำให้เห็นว่า เขาช่างเอาใจใส่พี่สาวเธออย่างดีเหลือเกิน สายตาที่เขาทอดมองอรจิรายามเผลอบ่งบอกความรู้สึกได้เป็นอย่างดี ซึ่งเธอก็ได้แต่แอบหมายมาดในใจ อย่าหวังเลยว่าจะจีบพี่สาวเธอได้ เธอไม่ให้อรจิรารักลูกคนที่เธอมั่นใจว่าเป็นคนขับรถชนพ่อหรอก!
ด้วยความคิดแบบนั้นเอง ทำให้วันต่อๆ มา เธอตัดสินใจไม่ชวนอรจิราไปทานข้าวกับเขาอีก ซึ่งก็แอบผิดหวังเล็กน้อยที่เขาไม่แสดงอาการอะไรที่บ่งบอกว่าเสียใจ ผิดหวัง กลับทานข้าวได้มากกว่าปกติเสียด้วยซ้ำ
เฮ้อ บ้าจริง!
“อะไร?” วันนี้ระหว่างทานอาหารด้วยกัน เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธอที่เอาแต่จ้องหน้าเขาอย่างใช้ความคิด
“อะไรคะ?” หญิงสาวสะดุ้งแล้วถามแก้เขิน
“มองหน้าฉันไม่อิ่มหรอกนะ เอ๊ะ หรืออิ่ม” ตอนท้ายเ
