เช้าวันใหม่ได้เยือนมากพร้อมกับอากาศที่สดใส แสงแดดอ่อนๆ กระทบหน้าต่าง กับร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง เธอยังไม่รู้สติของเธอเลยผมที่นอนมองหน้าเธอทั้งคืนโดยกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วหลับไปพร้อมกันมันคือความรู้สึกแรกที่ผมได้ทำกับผู้หญิงคนแรกที่ไม่ได้คิดว่ามันจะเกิดขึ้นสำหรับผม(น้ำแตกแล้วแยกทาง) ไม่ยึดติดกับใครทั้งนั้นไม่สนว่าพวกหล่อนเหล่านั้นจะรู้สึกอะไร
"เฮ้ย วาดุลย์ แกว่าเมื่อคืนว่าที่หญิงหรือเปล่าว่ะ"
"โมแอล แกนี่ขยันสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายจริงๆ สมกับให้นายอยากยิงแกทิ้งวันละ 3 เวลา"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกดูไม่ออกหรอว่าเธอพิเศษกว่าผู้หญิงทุกคน"
"ยังไง..??"
"ก็ปกติแกเคยเห็นเจ้านายเราปล่อยให้ใครมาคฤหาสน์ไหม?"
"ฮืมม....ก็จริงของแกว่ะ"
"แต่มันเรื่องของเจ้านายแกไม่ต้องไปอยากรู้ แกเช็คงานที่โรงแรมที่เจ้านายจะไปพบหุ้นส่วนหรือยัง"
"เรียบร้อยแล้ว แกจะเหมือนเจ้านายเกินไปแล้วนะ วาดุลย์ ยิ้มบ้า
