ตอนนี้ทั้งสองร่างนอนกอดกันแน่น เสียงหายใจที่หอบรวยรินอยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซร์ เขานอนซุกอยู่บนหน้าอกใหญ่ของเธอส่วนลำเอ็นก็ยังแช่ในรูกุหลาบงาม เขายังกินไม่อิ่ม เขาไม่ยอมถอดออกโดยเด็ดขาด
“คุณลุกไปได้แล้วนะ ฉันหนัก”
“คุณแทนตัวเองว่าฉันหรอที่รัก”
คนตัวโตเงยหน้ามอง คนตรงหน้าด้วยแววตากรุ่นเคืองใจนิดหน่อยที่เขาบอกเธอแล้วว่าให้แทนตัวเองว่า นิชาเสมอเมื่ออยู่กับเขา เขาเลยจัดการขยับท่อนเอ็นเบาๆ
“อ้าส์ ซีดด ..ยะ อย่า ค่ะ อย่า”
“ตับ ตับ ตับ โอว์เสียวหัวโว๊ย ที่รัก คุณแทนตัวเองว่านิชาเข้าใจไหมครับ ต่อไปนี้เรียกผมว่าแบล็คเท่านั้น”
คนตัวโตหยุดแกล้งคนตรงหน้าก้มลงไปซบสองเต้าใหญ่อีกครั้งเสียงเขาหอมไปมาเบาๆ “ฟอด ฟอด ฟอด หอมจังเลยกลิ่นตัวคุณ”
ฉันต้องทำอย่างไรกับคนตัวโตหน้าหนวดตรงหน้าที่เจ้าอารมณ์เอาแต่ใจแบบนี้ ห้านาที สิบอารมณ์ก็ว่าได้ ก่อนหน้านี้ก็โกรธฉันเป็นฟืนเป็นไฟราวกับ ฉันไปเผาบ้านเขาซะอย่างนั้น
