Sanki babasına gittiğini biliyomuş gibi susmuş, anasının koynunda uyuyakalmıştı Bahar kız. Gülfidan da kızından destek alıyor ve sürekli kokusunu içine çekiyordu. Jandarma aracının arka koltuğunda yanında sürekli dua okuyan Samiye hanım ve Nazif efendiyle yolun bir an önce bitmesini bekliyordu. Ön koltukta oturan Ahmet yüzbaşı ise bir yıldan fazladır görmediği kızın ne kadar da güzel bir anne olduğunu düşünüyordu. En son gördüğünde nasıl kadar mutsuz olduğunu hatırlayınca şimdiki hali için sevinmeden edemedi. Hastane bahçesine girdiklerinde hep birlikte araçtan inip binaya doğru yürüdüler. Nazif efendi bilgi alma işini komutana bırakmıştı. Zira, kötü bir haber alırım endişesi ile eli ayağı tutmuyordu. Hanımı ile gelinine belli etmese de oğluna bir şey olacağı korkusu onu epey takatten düşü
